Mur Carnota

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mur Carnota w rowie fortecznym Cytadeli Warszawskiej

Mur Carnota – ceglany mur obronny ze strzelnicami, na stoku wału obronnego lub u jego podnóża w rowie fortecznym, stosowany w fortyfikacjach głównie w pierwszej połowie XIX wieku.

W murze mogły znajdować się strzelnice dla broni ręcznej. Zadaniem muru Carnota było utrudnienie przeciwnikowi pokonania rowu. Zastosowany po raz pierwszy przez francuskiego inżyniera wojskowego generała Lazare’a Nicolasa Carnota w narysie jego autorstwa z 1772 roku.

W przypadku części fortów[1] mur Carnota opatrzony był strzelnicami jedynie w części szyjowej, przyległej do bramy wjazdowej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Na przykład w Twierdzy Przemyśl

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]