Negawaty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Negawaty – zaoszczędzone jednostki mocy. Termin wprowadzony w 1989 przez amerykańskiego fizyka i działacza ekologicznego Amory’ego Lovinsa[1].

Koncepcja negawatów wiąże się z próbą zmierzenia ekonomicznej wartości energii zaoszczędzonej (w odróżnieniu od wytworzonej). Głównym źródłem negawatów są technologie energooszczędne, ocieplanie budynków i budowa domów pasywnych, wspólne użytkowanie samochodów itp. Według Andrisa Piebalgsa[2]:

Od lat 70. udział poprawy efektywności energetycznej w naszym bilansie energetycznym przewyższa udział każdego z pozostałych źródeł energii poza ropą. [...] Owe ‘negawaty’ mają z punktu widzenia gospodarki dokładnie taką samą wartość, jak zastępowane przez nie ‘wytworzone waty’ energii.

Ruchy ekologiczne propagują zwiększanie udziału negawatów w gospodarce, traktując to jako warunek zrównoważonego rozwoju.

Badania nad technologicznymi i ekonomicznymi aspektami negawatów prowadzi m.in. założony przez Amory’ego Lovinsa Rocky Mountain Institute.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Amory Lovins: The Negawatt Revolution - Solving the CO2 Problem. Canadian Coalition for Nuclear Responsibility, 1989. [dostęp 2011-03-17]. (ang.).
  2. Andris Piebalgs: Developing and Diversifying Energy Systems. Middle East Economic Survey, nr 43, 24 października 2005. [dostęp 2011-03-17].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]