Nożyce cenowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Nożyce cenowe (nożyce cen) – relacja cen artykułów sprzedawanych przez dany podmiot (przedsiębiorstwo, kraj, a nawet grupę krajów) do cen towarów kupowanych przez niego (cen środków produkcji). W przypadku, gdy dynamika cen produktów sprzedawanych jest wyższa od dynamiki cen środków produkcji, sytuacja ekonomiczna podmiotu poprawia się. W odwrotnej sytuacji, kiedy tempo wzrostu cen towarów kupowanych jest wyższe od cen towarów sprzedawanych, sytuacja ekonomiczna podmiotu pogarsza się. W przypadku spadków cen sytuacja wygląda odwrotnie – gdy tempo spadku cen produktów sprzedawanych jest większe od tempa spadku cen środków produkcji, sytuacja ekonomiczna podmiotu pogarsza się.

Zjawisko nożyc cen było najczęściej obserwowane w zakresie międzynarodowego handlu produktami rolnymi: dynamicznym spadkom cen tych produktów na rynkach globalnych w okresie kryzysów gospodarczych towarzyszyła niższa dynamika spadku cen produktów przemysłowych, stanowiących środki do produkcji rolnej. Prowadziło to zazwyczaj do pogorszenia sytuacji ekonomicznej rolników[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. A. Jezierski, C. Leszczyńska, Historia Gospodarcza Polski, Wydawnictwo Key Text, Warszawa: 2003, ISBN 83-87251-71-2, s. 279-282.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Red. S. Sztaba, Ekonomia od A do Z. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne Sp. z o.o. 2007.
  • Jerzy Dudziński, Proces zwierania się nożyc cen w handlu międzynarodowym i jego przyczyny, Zeszyty Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu, 2011, nr 179.