Obiekt ogniowy
Obiekt ogniowy – rodzaj budowli obronnej lub ochronnej o przeznaczeniu wojskowym[1].
Obiekt w którym zapewnia się dogodne oraz ukryte umieszczenie środków ogniowych i ich obsługi, a także prowadzić z niego skuteczny ogień przeciw nieprzyjacielowi. Wykonywany jest dla pojedynczych strzelców, karabinów maszynowych, granatników, moździerzy, dział, czołgów itp.[1] Obiekty takie dzieli się ze względu na kierunek w którym prowadzony jest ogień na: czołowe, skrzydłowe, przystosowane do obrony okrężnej (sektor ognia 360°) oraz przeciwlotnicze[1]. Pod względem skuteczności ochrony dzielone są na zakryte, które niekiedy zwiemy schronami bojowymi oraz odkryte (okopy). Takie obiekty ogniowe stanowią jedną z najliczniejszych grup obiektów fortyfikacyjnych[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Modrzewski (red.) 1987 ↓, s. 426.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Modrzewski (red.): Encyklopedia techniki wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 426. ISBN 83-11-07275-2.