Obietnica Moroniego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
The Book of Mormon
Księga Mormona, jedno z mormońskich pism świętych i jednocześnie źródło obietnicy Moroniego

Obietnica Moroniego (ang. Moroni’s Promise) – wyrażenie używane w teologii ruchu świętych w dniach ostatnich (mormonów)[1].

Odnosi się do fragmentu zapisanego we wchodzącej w skład Księgi Mormona Księdze Moroniego, konkretnie do wersetów od trzeciego do piątego tej księgi[2]. Czasem zawęża się ją niemniej do wersów czwartego oraz piątego[3]. Obietnicę miał złożyć Moroni, ostatni neficki prorok oraz redaktor części materiału źródłowego Księgi Mormona[4]. Odnosi się ona do prawdziwości tego świętego dla mormonów tekstu. Wskazuje, iż jednostka może się o niej przekonać dzięki Duchowi Świętemu, po uprzedniej lekturze oraz szczerej modlitwie do Boga[5][6].

Obietnica Moroniego stanowi integralną część mormońskiej kultury. Ceniona przez świętych w dniach ostatnich, nazywana jednym z najlepiej znanych i najczęściej cytowanych ustępów Księgi Mormona[7]. Jest często wykorzystywana przez posługujących w Kościele pełnoczasowych misjonarzy, jak również przez zwykłych wiernych, wykonujących nieformalną pracę misjonarską[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Eric Johnson: A – Z: A Simple Introduction to Terms Used by Latter-day Saints. mrm.org. [dostęp 2022-06-19]. (ang.).
  2. Farnes 2019 ↓, s. 153.
  3. Welch 2020 ↓, s. 1202.
  4. George Reynolds: A Dictionary of the Book of Mormon, Comprising Its Biographical, Geographical and Other Proper Names. Salt Lake City: Joseph Hyrum Perry, 1891, s. 250–251.
  5. Welch 2020 ↓, s. 1203.
  6. Farnes 2019 ↓, s. 152.
  7. Wilkinson 2016 ↓, s. 83.
  8. Farnes 2019 ↓, s. 151.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]