Odczyn Kveima
Odczyn Kveima (ang. Kveim test, Nickerson-Kveim/Kveim-Siltzbach test) – reakcja skóry po śródskórnym wstrzyknięciu wyjałowionej zawiesiny śledziony lub węzła chłonnego zawierającego ziarninę sarkoidalną z następowym pojawieniem się w miejscu wstrzyknięcia zmiany grudkowo-guzkowej, mającej histopatologiczne cechy ziarniny sarkoidalnej. Ma zastosowanie w diagnostyce sarkoidozy.
Badanie opracował norweski patolog Morten Ansgar Kveim w 1941 roku[1], a spopularyzował amerykański lekarz Louis Siltzbach[2]. Metoda Kveima była z kolei rozwinięciem badań nad reakcją skóry na sarkoid zapoczątkowanych przez Waltera J. Nickersona w latach 30[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ M.A. Kveim, En ny og spesifikk kutan-reaksjon ved Boecks sarcoid. En foreløpig meddelelse, „Nordisk Medicin”, 9, 1941, s. 169–172 (norw.).
- ↑ Louis E. Siltzbach, Joseph C. Ehrlich, The Nickerson-Kveim reaction in sarcoidosis, „American Journal of Medicine”, 16 (6), 1954, s. 790–803, DOI: 10.1016/0002-9343(54)90443-X, PMID: 13158367.
- ↑ R. Williams, D. Nickerson, Skin reactions in sarcoid, „Proceedings of The Society for Experimental Biology and Medicine”, 33, 1935, s. 402–405 (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kveim’ test w bazie Who Named It (ang.)
- Kveim Test, [w:] Medical Subject Headings, United States National Library of Medicine (ang.).
