Okręt bezsterny (cykl Jerzego Żuławskiego)

Okręt bezsterny – cykl sonetów młodopolskiego poety Jerzego Żuławskiego z 1899. Składa się z czterech utworów. Zdaniem Anny Czabanowskiej-Wróbel cykl przy użyciu metaforyki akwatycznej (czyli wodnej) opowiada o przemianach filozofii europejskiej do czasu przełomu kartezjańskiego i w epoce późniejszej. Sonety zostały napisane jedenastozgłoskowcem.

Długo myśl ludzka szła, jak błędna nawa,

po morzu zjawisk, z fal na nowe fale

wiatrem rzucana, w ciszy smutna, w szale

burz słaniająca się, od błysków krwawa.

A często prując zmienne wód opale,

dążyła w stronę, kędy słońce wstawa,

lecz zawracała z drogi, drżąc, że dawa

swe lotne skrzydła innych wiatrów strzale.

Czasem po drodze prawdy jej błyskały,

jakby dalekie, słoneczne wybrzeża;

ona — bezsterna — patrząc w nie, uderza

piersią o twarde, w wodzie skryte skały

i znów strącona z drogi, dalej pędzi

senna i z raną na piersi łabędziej.