Oprogramowanie pośredniczące

Oprogramowanie pośredniczące (ang. middleware) – rodzaj oprogramowania umożliwiający komunikację pomiędzy różnymi aplikacjami/usługami lub systemami^[1].

Architektura oprogramowania pośredniczącego jest wykorzystywana głównie w systemach rozproszonych przy łączeniu ze sobą różnych komponentów oprogramowania (często znajdujących się na różnych platformach) lub komunikacji z kanałami dostępu do nich.

Oprogramowanie middleware ma za sobą długą historię sięgającą lat 60. i na początku było stworzone do budowy centralnych systemów informatycznych (ważnych instytucji i banków) oraz komunikacji z nimi.

Przykładami middleware są:

Monitory transakcyjne (Tuxedo, CICS), są to systemy transakcyjne najczęściej wykorzystywane przy budowie centralnych systemów bankowych.
Oprogramowanie zorientowane na przetwarzanie komunikatów [MOM] (IBM WebSphere MQ, IBM WebSphere Message Broker).
Serwery aplikacyjne (serwer aplikacji JEE).
Serwery integracyjne (webMethods Integration Server, Apache ServiceMix).
Silniki procesowe (Tibco iProcess).
Systemy dostępu do baz danych typu ODBC, JDBC, transaction processing monitors
Procesory zapytań (rozmaitego rodzaju aplikacje integrujące interfejsy różnych komponentów aplikacyjnych, np. Enterprise Integration Portals, w których zapytania zadawane przez aplikację, np. CRM, są przetwarzane na zapytania obsługiwane przez inną aplikację, np. system billingowy).
DDR (ang. Data Driven Routing) pozwalający na budowę rozproszonej bazy danych w oparciu o bazy nie obsługujące rozproszonych transakcji.

Obecnie termin middleware zaczyna mieć nieco szersze znaczenie, co wiąże się z wprowadzeniem oprogramowania pośredniczącego w transakcjach internetowych (CORBA, COM+) i innego oprogramowania łączącego klienta z usługodawcą (agenty).

Rozwiązania komercyjne[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Glosariusz ITIL wraz ze skrótami. s. 87. [dostęp 2020-04-01].

[1] Glosariusz ITIL wraz ze skrótami. s. 87. [dostęp 2020-04-01].

[1]