Outremer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 12:29, 18 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Bliski Wschód ok. 1135 roku

Outremer (z francuskiego outre-mer – dosłownie "Zamorze") – określenie używane w średniowieczu na oznaczenie terenów zajętych przez krzyżowców w wyniku I wyprawy krzyżowej.[1] Był to pas nadbrzeżny od Małej Armenii na północy do Gazy na południu. Składał się z czterech państw: Hrabstwa Edessy, Księstwa Antiochii, Hrabstwa Trypolisu i Królestwa Jerozolimskiego.

Przypisy

  1. Barbara Frale: Templariusze. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 88. ISBN 978-83-247-0190-2.

Zobacz też