Półtylczak
Półtylczak - narzędzie uformowane w wyniku obróbki specjalnie przygotowanego półsurowiaka[1]. Obrobiony półsurowiak nazywa się półtylcem, i sposób obróbki półtylca stanowi jedną z podstaw taksonomii półtylczaków[1]. Zgodnie z tym kluczem wyróżnia się[1]:
- półtylczaki właściwe
- z półtylcem prostym poprzecznym
- z półtylcem ukośnym
- z półtylcem wklęsłym
- z półtylcem esowatym
- półtylczaki typu Kostienki
- półtylczaki typu Bertonne
Półtylczaki znane były wśród kultur paleolitu środkowego, a w górnym paleolicie nastąpił wzrost ich popularności[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Bolesław Ginter, Janusz Krzysztof Kozłowski, Technika obróbki i typologia wyrobów kamiennych paleolitu, mezolitu i neolitu, wyd. 3, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 96-97, ISBN 83-01-03563-3.