Późna neuropatia indukowana związkami fosforanoorganicznymi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Późna neuropatia indukowana związkami fosforanoorganicznymi – (poli)neuropatia będąca powikłaniem przewlekłego zatrucia fosforanami organicznymi.

Ta postać neuropatii jest bardzo rzadka. Wystąpiła epidemicznie w latach 30. w Stanach Zjednoczonych, po wprowadzeniu prohibicji. Setki ludzi z południowych i zachodnich stanów doznało zatrucia związkami fosforanoorganicznymi po spożyciu substytutu alkoholu, jakim był syrop sprzedawany jako lekarstwo pod nazwą Ginger Jake, będący 70%-80% ekstraktem alkoholowym imbiru lekarskiego. W ekstrakcie znajdował się orto-trikrezylofosforan (TOCP), powodujący częściowo odwracalne uszkodzenia tkanki nerwowej. Neuropatia dotyczyła głównie kończyn dolnych, objawiając się charakterystycznym chodem, nazywanym jake paralysis albo jake leg lub jake walk (nawiązanie do popularnego w tym czasie bluesa).

Zatrucia, ale na mniejszą skalę, opisywano także w Europie i Maroku. Były one powodowane zanieczyszczonymi środkami poronnymi i zanieczyszczonym olejem spożywczym, odpowiednio.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Morgan JP, Tulloss TC. The Jake Walk Blues. A toxicologic tragedy mirrored in American popular music. „Ann Intern Med”. 85. 6, s. 804–8, 1977. PMID: 793467.