Państwowa Komisja Etatów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Państwowa Komisja Etatów – centralna jednostka organizacyjna rządu istniejąca w latach 1950–1956, ustanowiona w celu regulowania uposażenia pracowników państwowych i samorządowych oraz przewodniczących organów wykonawczych gmin miejskich i wiejskich. Etatami w rozumieniu rozporządzenia były etaty osobowe pracowników zatrudnionych w urzędach i władzach, w instytucjach i zakładach publiczno-prawnych oraz w organizacjach i instytucjach społecznych, korzystających z subwencji i dotacji państwowych.

Powołanie Komisji[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z 1950 r. w sprawie utworzenia Państwowej Komisji Etatów ustanowiono Komisję[1].

Zakres działania Komisji[edytuj | edytuj kod]

Do zakresu działania Komisji należało:

  • walka z przerostami etatów,
  • ustalenie norm zatrudnienia,
  • ustalenie typowych schematów etatów dla urzędów, władz, instytucji, zakładów i organizacji,
  • zatwierdzenie etatów i kontyngentów etatów,
  • czuwanie nad przestrzeganiem przepisów prawnych, dotyczących etatów.

Kierowanie Komisją[edytuj | edytuj kod]

Na czele Komisji stał Prezes, powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów.

Prezesa Komisji zastępowali dwaj wiceprezesi, powoływani i odwoływani przez Prezesa Rady Ministrów.

Kolegium Komisji[edytuj | edytuj kod]

Kolegium Komisji tworzyli:

Zniesienie Komisji[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozporządzenie Rady Ministrów z 1956 r. w sprawie zniesienia Państwowej Komisji Etatów zlikwidowano Komisję[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 1950 r. w sprawie utworzenia Państwowej Komisji Etatów. Dz.U. z 1950 r. nr 5, poz. 39
  2. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 lipca 1956 r. w sprawie zniesienia Państwowej Komisji Etatów. Dz.U. z 1956 r. nr 35, poz. 160