Parelli Natural Horsemanship

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Parelli Natural Horsemanship (PNH) – szkoła jeździectwa naturalnego założona w 1981 roku przez Pata Parelliego, do którego 12 lat później dołączyła jego żona Linda Parelli[1].

PNH przedstawia się jako największa szkoła naturalnego jeździectwa na świecie[2], posiadająca ponad 22 tysiące członków w 73 krajach[3] i ponad 400 instruktorów na całym świecie[4]. Według hipologa i autora książek Roberta M. Millera to właśnie Pat Parelli ukuł popularny dziś termin naturalne jeździectwo (ang.: natural horsemanship)[5].

PNH jest programem skierowanym na szkolenie ludzi[1][6]. Według jego założeń, studenci mają nauczyć się budować głęboką więź między koniem a człowiekiem opartą na wzajemnym zaufaniu i szacunku. Pracują oni z końmi w oparciu o zrozumienie natury i psychologii tych zwierząt[5][7].

Parelli Natural Horsemanship zajmują się przede wszystkim ludzie jeżdżący konno rekreacyjnie[6]. Niemniej jednak ze szkołą współpracują również utytułowane postaci ze świata sportu i hipologii, między innymi były zawodnik i trener ujeżdżenia kanadyjskiej drużyny olimpijskiej Walter Zettl[8], trzykrotny medalista olimpijski David O’Connor oraz jego żona, dwukrotna medalistka olimpijska Karen O’Connor[9], olimpijczyk i działacz Królewskiej Hiszpańskiej Federacji Jeździectwa Luis Lucio[10], sędzia i działacz Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej Christoph Hess[11], a złota medalistka w ujeżdżeniu z Letnich Igrzysk Paraolimpijskich w 2008 roku Lauren Barwick jest jedną z instruktorek PNH[12].

W Polsce pierwszy kurs Parelli Natural Horsemanship miał miejsce w 2002 roku[13]. Obecnie regularnie odbywają się szkolenia ze starszym instruktorem Bernim Zambail[14][15].

Na terenie Polski działa również Stowarzyszenie Studentów i Sympatyków Parelli Natural Horsemanship. Jedyną polską instruktorką PNH jest Julia Opawska[16][17], która zdobyła uprawnienia w Wielkiej Brytanii w 2012 roku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Natural Horsemanship – The Parelli Program. parelli.com. [dostęp 2015-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-03)]. (ang.).
  2. ↑ 2013 Parelli Press Release. parelli.com. [dostęp 2015-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-03)]. (ang.).
  3. ↑ Parelli Connect - Community Support. Parelli Connect. [dostęp 2015-05-08]. (ang.).
  4. ↑ What is a Parelli Professional?. Parelli Professionals. [dostęp 2015-05-08]. (ang.).
  5. ↑ a b Robert M. Miller, Rick Lamb: The Revolution in Horsemanship. Guidford: The Lyons Press, 2005, s. 7. ISBN 978-1-59228-387-3.
  6. ↑ a b Lynda Birke. Learning to Speak Horse: The Culture of "Natural Horsemanship". „Society and Animals”. 15, s. 217–239, 2007. DOI: 10.1163/156853007x217177. 
  7. ↑ Pat Parelli: Natural Horsemanship.. Colorado Springs: Western Horseman, 1993, s. 22. ISBN 1-58574-712-2.
  8. ↑ Classical dressage meets Natural Horsemanship. walterzettl.net. [dostęp 2015-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-04)]. (ang.).
  9. ↑ Video of the Week: David and Karen O’Connor Ride Bridleless. HorseChannel.com. [dostęp 2015-05-10]. (ang.).
  10. ↑ Parelli Natural Horsemanship. Dressage by Luis Lucio. [dostęp 2015-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-18)]. (ang.).
  11. ↑ PARELLI live - Horsemanship meets Classical Riding / Premiere at EQUITANA 2013. Reed Exhibitions. [dostęp 2015-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-18)]. (ang.).
  12. ↑ About Lauren Barwick. Oficjalna strona Lauren Barwick. [dostęp 2015-05-10]. (ang.).
  13. ↑ SPNH - Galeria Zdjęć. Oficjalnym portal SPNH - Stowarzyszenia Studentów i Sympatyków Parelli Natural Horsemanship w Polsce. [dostęp 2015-05-10]. (pol.).
  14. ↑ Oficjalna Strona Berniego Zambail. [dostęp 2015-05-10]. (niem.).
  15. ↑ SPNH - kursy Berni. Oficjalny portal SPNH - Stowarzyszenia Studentów i Sympatyków Parelli Natural Horsemanship w Polsce. [dostęp 2015-05-10]. (pol.).
  16. ↑ Professional's Details and Events: Julia Opawska 1-Star. Parelli Professionals. [dostęp 2015-05-10]. (ang.).
  17. ↑ Julia Opawska - o mnie. [dostęp 2015-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-18)]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Roberts, Monty, Człowiek który słucha koni, tłum. Jan Pyka. Poznań: Media Rodzinne, 1998. ISBN 83-85594-65-5.
  • Roberts, Monty, Shy Boy, tłum. Jan Pyka. Poznań: Media Rodzinne, 1999.
  • Rohlf, Karen, Ujeżdżenie Naturalnie, Łódź: Galaktyka, 2008. ISBN 978-83-7579-027-6.
  • Marks, Kelly, Leading and Loading. Londyn: J. A. Allen, 2000. ISBN 0-85131-796-0.
  • Miller, Robert M., Natural Horsemanship Explained: From Heart to Hands. Guilford: Globe Pequot Press, 2007. ISBN 978-1-59921-234-0.
  • Miller, Robert M., Rick Lamb: The Revolution in Horsemanship. Guidford: The Lyons Press, 2005, s. 7. ISBN 978-1-59228-387-3.
  • Parelli, Pat, Natural Horsemanship. Colorado Springs: Western Horseman, 1993. ISBN 1-58574-712-2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Parelli_Natural_Horsemanship&oldid=66447270”