Persistent objector

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Persistent objector (ang. trwały przeciwnik) – określenie państwa, które nie staje się związane określoną normą zwyczaju międzynarodowego, ponieważ sprzeciwia się jej w sposób stały, konsekwentny i jednoznaczny. Sprzeciw państwa, aby być skutecznym, powinien objawiać się już na etapie tworzenia normy zwyczajowej i być kontynuowany także w czasie, gdy nabrała już ona mocy prawnie wiążącej[1].

Istnienie instytucji persistent objector stanowi wyłom od zasady powszechnego obowiązywania norm zwyczaju międzynarodowego. Instytucja ta występuje bardzo rzadko i brak jest szerszej praktyki międzynarodowej co do możliwości powoływania się na nią.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zob. W. Czapliński, A. Wyrozumska, Prawo międzynarodowe publiczne. Zagadnienia systemowe, wyd. 2., Warszawa 2004, str. 89

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]