Piargi pod Zagonem
Piargi pod Zagonem – wielki stożek piargowy w Dolinie Małej Łąki w polskich Tatrach Zachodnich[1]. Ma półokrągły kształt, średnicę około 200 m i wysokość również ok. 200 m. Znajduje się u podnóży Wielkiej Turni, Pośredniej Małołąckiej Turni i Zagonnej Turni. Spomiędzy tych turni opadają do Piargów nad Zagonem dwie wybitne wklęsłe formy ukształtowania terenu[2]:
- północna depresja oddzielająca Wielką Turnię od Pośredniej Małołąckiej Turni,
- wielki zachód zwany Zagonem oddzielający Pośrednią i Skrajną Małołącką Turnię od Zagonnej Turni.
Z obydwu tych wklęsłości zimą zjeżdżają ogromne lawiny, które nie dopuszczają do zarośnięcia piargów lasem. Jedynie w dolnej części piargów istnieje szczątkowy młodnik. Piargi pod Zagonem to jeden z najbardziej wysokogórskich krajobrazów w polskich Tatrach Zachodnich. Wychodzi stąd wiele dróg wspinaczkowych, obecnie jednak jest to rejon zamknięty dla taterników i turystów[2].
Na mapie wojskowej z 1988 niespodziewanie zamiast Piargów pod Zagonem pojawiła się nazwa Piargi Matki Boskiej. Pochodzi stąd, że nad piargami, w podnóżach Pośredniej Małołąckiej Turni (kilkadziesiąt metrów po prawej stronie Komina Flacha) jest wmontowana w skalną niszę figurka Matki Boskiej. Władysław Cywiński jednak uważa, że tradycyjna nazwa Piargi pod Zagonem bardziej jednoznacznie określa miejsce, a ponadto „turnie i żleby mają jednak większą trwałość niż najświętsze nawet dzieła rąk ludzkich”[2]. Atlas satelitarny Tatr i Podtatrza podaje nazwę Piargi pod Matką Boską[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „WiT” s.c., 2006. ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ a b c Władysław Cywiński: Tatry. Czerwone Wierchy, część wschodnia. Przewodnik szczegółowy, tom 2. Poronin: Wyd. Górskie, 1995. ISBN 83-7104-010-5.
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 100. ISBN 83-909352-2-8.