Pigeon-Fraser Scout

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pigeon-Fraser Scout numer 116

Pigeon-Fraser Scout (także Pigeon-Fraser 9, Albree Scout) – prototypowy amerykański samolot myśliwski zaprojektowany przez George'a Albreego i zbudowany w 1917 roku w zakładach Pigeon Hollow Spar Company dla Signal Corps (United States Army). Po testach samolot został odrzucony przez Armię jako „zawodny i zbyt wolny” i nie wszedł do produkcji seryjnej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Samolot został zaprojektowany i zbudowany w 1917 roku jako jednomiejscowy samolot typu określanego wówczas jako scout (dosłownie – „zwiadowczy”, „rozpoznawczy”)[1][2]. Zgodnie z ich nazwą, ówczesne scouty (nazwa weszła do użycia około 1914 roku) używane były do zadań rozpoznawczych i początkowo były nieuzbrojone[3]. Po wybuchu wojny nieuzbrojone, jednomiejscowe scouty zostały wkrótce uzbrojone w nieruchome, strzelające do przodu karabiny maszynowe dając w ten sposób początek klasycznym samolotom myśliwskim[3]. W ówczesnej terminologii amerykańskiej samoloty myśliwskie określane były jako samoloty pościgowe (pursuit), ale określenie scout w odniesieniu od jednosilnikowych, jednomiejscowych samolotów używane było jeszcze do końca wojny[3].

Dwa samoloty, zaprojektowane przez George'a Albreego i zbudowane w 1917 roku w zakładach Pigeon Hollow Spar Company, numery seryjne 116 i 117[1], zostały dostarczone na lotnisko McCook Field w celu ich przetestowania[2]. Jednopłatowy Pigeon-Fraser był nietypową konstrukcją jak na ówczesne czasy, kiedy większość samolotów myśliwskich (zwiadowczych) były konstrukcjami dwupłatowymi[1]. Samolot miał konstrukcję drewnianą, krytą płótnem ze skrzydłem w układzie górnopłatu[1]. Napędzany był silnikiem rotacyjnym typu Gnome Monosoupape 9 B-2 o mocy 100 KM[1].

Samolot został odrzucony przez Armię jako „zawodny i zbyt wolny”, co pociągnęło za sobą długą wymianę listów pomiędzy Signal Corps a projektantem samolotu, który oskarżał Armię o stronniczość[4].

Dalsze losy obydwu egzemplarzy są niejasne. Według niektórych źródeł, pierwszy ze zbudowanych samolotów (numer seryjny 116) został odrestaurowany i współcześnie jest częścią kolekcji muzeum Rhinebeck Aerodrome Museum of the Sky[2], ale żyjący jeszcze w 1978 roku Albree napisał list zaprzeczający, aby był to jego samolot[4]. Według innych źródeł, pierwszy samolot został zniszczony podczas testów wytrzymałościowych, drugi został rozbity przy lądowaniu, a trzeci i nieukończony samolot został przewieziony w późniejszym czasie do muzeum Rhinebeck[5].

Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]

Pigeon-Fraser Scout był jednosilnikowym, jednopłatowym samolotem myśliwskim o konstrukcji drewnianej, krytej płótnem[4]. Samolot miał skrzydło w układzie górnopłatu, odkrytą kabinę pilota i podwozie klasyczne z płozą ogonową[4]. Samolot mierzył 7,31 metra długości, jego rozpiętość skrzydeł wynosiła 11,56 metra[1]. Masa startowa wynosiła 567 kilogramów, a prędkość maksymalna do 166 km/h[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g E. Angellucci: American Fighter. s. 380.
  2. ↑ a b c E. F. Heyn (red): United States Army and Air Force Fighters. s. 10.
  3. ↑ a b c P. Bowers: Curtiss Aircraft. s. 130.
  4. ↑ a b c d E. Angellucci: American Fighter. s. 381.
  5. ↑ Pigeon-Fraser Scout US Army Signal Corps. 1000aircraftphotos.com. [dostęp 2014-08-05]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Peter Bowers: Curtiss Aircraft, 1907-1947. London: Putnam & Company Ltd., 1979. ISBN 0-370-10029-8.
  • E. F. Heyn, Kimbrough S Brown, R. A. Freeman, M. J. F. Bowyer, P. Berry (red): United States Army and Air Force Fighters, 1916-1961. Jefferson, N.C.: Harleyford Publications Ltd, 1962. ASIN B000K9O2VY. ISBN 0-8168-6385-7. OCLC 1560885. (ang.).
  • Enzo Angellucci, Peter Bowers: American Fighter: The Definitive Guide to American Fighter Aircraft from 1917 to the Present. Haynes Publishing Group, 1979. ISBN 0-85429-635-2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pigeon-Fraser_Scout&oldid=62958888”