Połuszka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Połuszka z 1855 r.

Połuszka – moneta rosyjska o wartości ½ diengi lub ¼ kopiejki, bita od XV w. do 1645 r. w srebrze, następnie w latach 1700–1867 w miedzi, jako ¼ kopiejki do 1916 r., przedstawiająca na awersie dwugłowego orła lub monogram carski, a na rewersie nazwę nominału w cyrylicy[1].

Połuszka nazywana była również półdiengą[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Andrzej Mikołajczyk, Leksykon numizmatyczny, Warszawa-Łódź: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 240, ISBN 83-01-09710-8.