Polonik (w poezji)
Polonik – pięciozgłoskowy segment wierszowy, akcentowany SssSs lub sSsSs, występujący powszechnie w polskich wierszach. Polonik wchodzi w skład między innymi ośmiozgłoskowca (5+3), dziewięciozgłoskowca (5+4), dziesięciozgłoskowca (5+5), jedenastozgłoskowca (5+6), dwunastozgłoskowca (7+5), trzynastozgłoskowca (8+5) i wierszy drobionych (wielośredniówkowych), na przykład dwudziestozgłoskowca (5+5+5+5).
W polskiej interpretacji strofy alcejskiej występuje pięć razy: 11(5+6)/11(5+6)/9(5+4)/10(5+5)[1]. Termin polonik wprowadził do polskiego nazewnictwa wersologicznego Karol Wiktor Zawodziński[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zobacz: Friedrich Hölderlin, Ziemia ojczysta, przełożył Witold Wirpsza, [w:] Album poezji miłosnej, red. Wiktor Woroszylski, Warszawa 1970, s. 129.
- ↑ Aleksdandra Okopień-Sławińska, Polonik, [w:] Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński, Słownik terminów literackich, Wrocław 2002.