Posąg Napirasu
| |
| Autor |
nieznany |
|---|---|
| Data powstania |
2 poł. XIV wieku p.n.e. |
| Medium | |
| Wymiary |
1,29 m |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Posąg Napirasu – datowana na drugą połowę XIV wieku p.n.e. rzeźba elamicka, przedstawiająca Napirasu, żonę króla Untasz-Napiriszy. Znajduje się obecnie w zbiorach Luwru[1].
Posąg został odnaleziony w 1903 roku w ruinach świątyni Ninhursag w Suzie[2]. Waży 1750 kg[2]. Jego rdzeń odlany został z brązu, część zewnętrzną wykonano natomiast z miedzi[1][2]. Pierwotnie całość pokryta była jeszcze prawdopodobnie warstwą złota lub srebra[3]. Mierząca 1,29 m wysokości rzeźba zachowała się z ubytkami, zaginęła głowa postaci[1][2]. Królowa została ukazana w dostojnej pozie, z rękoma złożonymi poniżej piersi. Ubrana jest w długą, dzwonowatą suknię z krótkimi rękawami, zwieńczoną u spodu frędzlami. Szatę zdobi bogata ornamentyka geometryczna[2][3]. Królowa ma na prawym nadgarstku bransoletę składającą się z czterech kółek[3].
Na posągu wyryta została inskrypcja w języku elamickim z klątwą wobec osoby, która ważyłaby się go zniszczyć[1][3]. Przyzwane są w niej imiona trzech elamickich bóstw: Inszuszinaka, Napiriszy i Kiririszy[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Fred S. Kleiner: Gardner’s Art through the Ages. A Global History. Wyd. 14. Boston: Wadsworth, 2013, s. 45. ISBN 978-0-495-91542-3.
- ↑ a b c d e Wielka Historia Świata. T. 2. Kraków: Oficyna Wydawnicza Fogra, 2005, s. 291. ISBN 83-85719-83-0.
- ↑ a b c d e D. T. Potts: The Archaeology of Elam. Formation and Transformation of an Ancient Iranian State. Cambridge: Cambridge University Press, 1999, s. 218. ISBN 0-521-564964.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Opis zabytku na stronie Luwru. (ang.).