Proporzec dla mistrzowskich baterii zmotoryzowanych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wzór proporca dla mistrzowskiej baterii zmotoryzowanej

Proporzec dla mistrzowskich baterii zmotoryzowanychproporzec Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, używany w pododdziałach artylerii motorowej, w latach 1937–1939.

19 czerwca 1937 roku Minister Spraw Wojskowych generał dywizji Tadeusz Kasprzycki ustalił proporzec dla mistrzowskich baterii zmotoryzowanych, jako nagrodę przechodnią w zawodach wyszkoleniowych artylerii[1].

Proporzec składał się z:

  • płatu o barwach danego rodzaju artylerii, z plecionymi frędzlami, usztywnionego przy pomocy drutu i dostosowanego do przyczepiania do tulei, z odznaką pamiątkową formacji pośrodku i napisem: „bateria mistrzowska" po obu stronach,
  • metalowej tulei do osadzania na samochodzie lub motocyklu dowódcy baterii, na przednim prawym błotniku, wewnątrz pustej, w górnej części stożkowatej, w dolnej - wewnątrz gwintowanej z otworem do śruby wzmacniającej połączenie, z dwoma obrączkami do przymocowania płatu,
  • głowicy - jak przy buńczuku.
  • części metalowe proporca są wykonane z brązu, złocone i polerowane.

Odznaka pamiątkowa formacji - według zatwierdzonego wzoru i materiału (na płacie - hartowana).
Płat sukienny - o barwach danego rodzaju artylerii.
Napisy na płacie haftowane srebrem, frędzle jedwabne ze sznura złotego[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]