Proporzec dla mistrzowskich baterii zmotoryzowanych
Wygląd
Proporzec dla mistrzowskich baterii zmotoryzowanych – proporzec Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, używany w pododdziałach artylerii motorowej, w latach 1937–1939.
19 czerwca 1937 roku Minister Spraw Wojskowych generał dywizji Tadeusz Kasprzycki ustalił proporzec dla mistrzowskich baterii zmotoryzowanych, jako nagrodę przechodnią w zawodach wyszkoleniowych artylerii[1].
Proporzec składał się z:
- płatu o barwach danego rodzaju artylerii, z plecionymi frędzlami, usztywnionego przy pomocy drutu i dostosowanego do przyczepiania do tulei, z odznaką pamiątkową formacji pośrodku i napisem: „bateria mistrzowska" po obu stronach,
- metalowej tulei do osadzania na samochodzie lub motocyklu dowódcy baterii, na przednim prawym błotniku, wewnątrz pustej, w górnej części stożkowatej, w dolnej - wewnątrz gwintowanej z otworem do śruby wzmacniającej połączenie, z dwoma obrączkami do przymocowania płatu,
- głowicy - jak przy buńczuku.
- części metalowe proporca są wykonane z brązu, złocone i polerowane.
Odznaka pamiątkowa formacji - według zatwierdzonego wzoru i materiału (na płacie - hartowana).
Płat sukienny - o barwach danego rodzaju artylerii.
Napisy na płacie haftowane srebrem, frędzle jedwabne ze sznura złotego[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. 1937 ↓, poz. 91.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dep. Dow. Og. 1590.15 P.U.. „Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych”. 7, 1937-06-19. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych.