Rada Ubezpieczeń Społecznych
Rada Ubezpieczeń Społecznych – organ doradczy i opiniodawczy Ministra Pracy i Opieki Społecznej, powołany w celu udzielania wsparcia w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych.
Powołanie Rady[edytuj | edytuj kod]
Na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Opieki Społecznej z 1925 r. wydane w porozumieniu z Ministrami: Skarbu, Przemysłu i Handlu, Rolnictwa i Dóbr Państwowych i Robót Publicznych o radzie ubezpieczeń społecznych ustanowiono Radę, które znowelizowano w 1926 r[1][2]. Kolejnym rozporządzeniem Ministra Pracy i Opieki Społecznej z 1931 r. poszerzono uprawnienia Rady[3].
Zakres działania Rady[edytuj | edytuj kod]
Do zakresu działania Rady należało[1]:
- wydawanie opinii o przekazanych jej do rozpatrzenia przez Ministra Pracy i Opieki Społecznej ustaw i rozporządzeń,
- wydawanie opinii o przekazanych jej do rozpatrzenia przez Ministra Pracy i Opieki Społecznej projektach jego zarządzeń administracyjnych, posiadających charakter ogólny i dotyczących całego Państwa lub znacznej jego części,
- opiniowanie o wszelkich innych sprawach w zakresie ubezpieczeń społecznych, poleconych Radzie przez ustawy lub rozporządzenia względnie przekazanych jej przez o przekazanych jej przez Ministra Pracy i Opieki Społecznej.
Skład Rady[edytuj | edytuj kod]
Rada Ubezpieczeń Społecznych składa się z 40 członków, mianowanych na przeciąg 3 lat przez o przekazanych jej do rozpatrzenia przez Ministra Pracy i Opieki Społecznej, w tym[1]:
- 12 przedstawicieli robotników i pracowników umysłowych, powołanych z list kandydatów, przedstawionych przez ogólnokrajowe zrzeszenie pracowników związków zawodowych,
- 12 przedstawicieli pracodawców, powołanych z list przedstawionych przez izby przemysłowo-handlowe i rolnicze oraz organizacje pracodawców,
- 16 powołanych według uznania Ministra Pracy i Opieki Społecznej spośród osób, które wykazywały się pracą teoretyczną lub praktyczną na polu ubezpieczeń społecznych.
Sposoby obradowania Rady[edytuj | edytuj kod]
Rada obradowała w pełnym składzie lub w zespołach (kompletach)[1]. Zespoły składały się z co najmniej 10 członków, z zachowaniem równego przedstawicielstwa pracowników i pracodawców.
Posiedzeniu rady i zespołów przewodniczył Minister Pracy i Opieki Społecznej lub w jego zastępstwie wyznaczony przez niego urzędnik Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej.
Dodatkowy udział w Radzie[edytuj | edytuj kod]
W posiedzeniach Rady i zespołów brali udział[1]:
- delegaci Ministerstwa Skarbu, Ministerstwa Przemysłu i Handlu, Ministerstwa Rolnictwa i Ministerstwa Robót Publicznych, wyznaczeni przez właściwych ministrów,
- rzeczoznawcy do zagadnień specjalnych w przypadku powołanie ich przez Radę, zespół lub Ministra Pracy i Opieki Społecznej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Rozporządzenie Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 1 listopada 1925 r. wydane w porozumieniu z Ministrami: Skarbu, Przemysłu i Handlu, Rolnictwa i Dóbr Państwowych i Robót Publicznych o radzie ubezpieczeń społecznych. Dz.U. z 1925 r. nr 118, poz. 850
- ↑ Rozporządzenie Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 4 lutego 1926 r. wydane w porozumieniu z Ministrami: Skarbu, Przemysłu i Handlu, Rolnictwa i Dóbr Państwowych i Robót Publicznych w sprawie zmiany brzmienia § 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 1 listopada 1925 r. wydanego w porozumieniu z Ministrami: Skarbu, Przemysłu i Handlu, Rolnictwa i Dóbr Państwowych i Robót Publicznych o radzie ubezpieczeń społecznych. Dz.U. z 1926 r. nr 18, poz. 111
- ↑ Rozporządzenie Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 9 października 1931 r. wydane w porozumieniu z Ministrami: Skarbu, Przemysłu i Handlu, Rolnictwa i Robót Publicznych o Radzie ubezpieczeń społecznych. Dz.U. z 1931 r. nr 109, poz. 851