Rezonans (antropologia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Rezonans – metoda weryfikacji teorii antropologicznych, polegająca na wzajemnym oddziaływaniu doświadczenia badacza podczas badań terenowych z doświadczeniem badanych. Rezonans jest źródłem dowodów, które potwierdzają wyobrażenia badacza na temat obcej kultury. Termin ten do antropologicznej epistemologii wprowadziła Kirsten Hastrup w swojej pracy „Droga do antropologii. Między doświadczeniem a teorią” (w tłum. Ewy Klekot)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kirsten Hastrup, "Droga do antropologii. Między doświadczeniem a teorią", przeł.: Ewa Klekot, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2008, s. 180-181.