Robotnicza Partia Rzeczypospolitej Samorządnej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Robotnicza Partia Rzeczypospolitej Samorządnej – lewicowo-radykalna grupa opozycyjna utworzona w maju 1986 r. przez działaczy Porozumienia Prasowego Opozycji Robotniczej[1] (m.in. Zbigniew Idziakowski, Stefan Piekarczyk, Tomasz Szczepański oraz współpracownik Służby Bezpieczeństwa Eugeniusz Kondraciuk)[2]. W tymczasowej deklaracji RPRS stwierdzono, że podstawowym celem jest walka o niepodległą Polskę socjalistyczną. Aby do tego doszło, niezbędna jest rewolucja, obalająca dyktaturę „zwyrodniałego aparatu partyjnego-państwowego”. Głoszono: „Konieczna jest rewolucja zupełna, która zmiecie i rozwali skostniały system, dokona zmian strukturalnych i zapobiegnie kontrrewolucji. Do tego potrzebna jest świadoma swych celów i zadań, oparta na społecznych potrzebach i poparciu, awangardowa, zwarta ideowo i programowo organizacja rewolucyjna”. Musi ona uwzględniać także postępowe ruchy, walczące o niepodległość nierosyjskich narodów, dlatego niezbędny jest internacjonalizm rewolucyjny. Przewidywano, że walka będzie prowadzona na dwóch frontach: z biurokracją na Wschodzie i burżuazją na Zachodzie. Jednocześnie stwierdzano, że nie ma socjalizmu bez niepodległości, demokracji, samorządności i rewolucji. RPRS aspirowała (bezskutecznie) do roli sekcji IV Międzynarodówki. Organem partii było pismo „Zryw”. Rozpad Porozumienia Opozycji Robotniczej (tej nazwy używał w 1986 PPOR) jesienią 1986[3] doprowadził także do zaniku RPRS.

Literatura[edytuj | edytuj kod]

Dariusz Cecuda, Leksykon opozycji politycznej 1976-1989, Warszawa 1989

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. O początkach PPOR zob: Szczepański T., „Epizod warszawskiego anarchizmu i trockizmu w latach 80-tych”, Inny świat, nr 13, zima 2000/1.
  2. Szczepański T. „Między konspiracją a sektą. Lewackie ugrupowania opozycji politycznej w PRL o mniejszościach narodowych”, https://web.archive.org/web/20060223081429/http://www.glaukopis.gross.pl/pdf/czytelnia-1-5.pdf; przedruk w: ibidem, „Mniejszości narodowe w myśli politycznej opozycji polskiej w latach 1980-1989”, 2008, str. 182-206
  3. T01300 Porozumienie Opozycji Robotniczej Warszawa – Encyklopedia Solidarności.