Rocznik Literacki
Rocznik Literacki – czasopismo literackie na temat polskiej i tłumaczonej na język polski literatury pięknej i powiązanej tematyki[1].
Magazyn wydawany był w Warszawie w latach 1933–1939 przez Instytut Literacki. Po wojnie został wznowiony w latach 1956–1984 nakładem Państwowego Instytutu Wydawniczego. Magazyn w formie rocznika (wydawany raz do roku) opisuje lata poprzednie, czyli 1932–1938 i 1955–1983[1][2][3]. Magazyn publikował też reportaże[3].
Założycielem i pierwszym redaktorem pisma był Zygmunt Szweykowski, od 1934 i po 1956 pozycję tę pełniła Zofia Szmydtowa, od 1976 pozycję piastowali wspólnie Paweł Hertz i Andrzej Lam, od 1979 do 1984 redaktorem był Andrzej Lam[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c „Rocznik Literacki”, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-01-19].
- ↑ Ewa Korzeniewska (1957). "Rocznik Literacki 1955", kom. red. Zofia Szmydtowa (red. naczelny), P. Hertz, T. Zabłudowski, Warszawa 1956, Państwowy Instytut Wydawniczy, s. 675, 1 nlb. : [recenzja] Pamiętnik Literacki : czasopismo kwartalne poświęcone historii i krytyce literatury polskiej 48/2, 570-574
- ↑ a b Joanna Jeziorska-Haładyj, Literacenie? O granicach reportażu na łamach „Rocznika Literackiego” (1932-1984), „Jednak Książki. Gdańskie Czasopismo Humanistyczne” (5 "Reportaż literacki. Pogranicza"), 2016, s. 13–24, ISSN 2353-4699 [dostęp 2023-01-19] (pol.).