Rocznik krótki
Rocznik krótki (łac Cracoviensis brevior cronica) – polski średniowieczny rocznik z XIII wieku, obejmujący lata 965–1283.
Rocznik znany jest tylko z kopii z XV w. ze zbioru rękopisów określanego jako Wielka kronika[1]. Stanowi wyciąg z Rocznika kapituły krakowskiej, zawiera jednak też pewne informacje z innych źródeł[1]. Pięć wpisów, których nie ma w Roczniku kapitulnym, pochodzi z lat 1267–1283[1]. Powstanie rocznika datuje się na 2. poł. XIII wieku[1]. Rocznik zawiera wiele lokalnych krakowskich informacji, stąd przypuszczenie, że jego autor był prawdopodobnie związany z katedrą krakowską[2]. Rocznik krótki posłużył jako podstawa późniejszego Rocznika świętokrzyskiego nowego[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Dąbrowski 1964 ↓, s. 54.
- ↑ Dąbrowski 1964 ↓, s. 54–55.
- ↑ Dąbrowski 1964 ↓, s. 57.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Dąbrowski: Dawne dziejopisarstwo polskie (do roku 1480). Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1964, s. 54–57.