Rozwój bazypetalny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bazypetalny łańcuszek konidiów Erysiphe sp.

Rozwój bazypetalny – u roślin jest to rodzaj rozwoju odbywający się od szczytu pędu do jego podstawy. W wyniku takiego rozwoju najstarsze komórki znajdują się na szczycie pędu. Taki rozwój charakteryzuje np. kwiaty[1].

U grzybów rozwój bazypetalny występuje w niektórych rodzajach konidiogenezy, czyli bezpłciowego wytwarzania zarodników konidialnych. Ma to miejsce wtedy, gdy wszystkie konidia wytwarzane są przez tę samą komórkę konidiotwórczą. Powstają w ten sposób bazypetalne łańcuszki konidiów, w których najmłodsze konidium znajduje się u podstawy łańcuszka (przy komórce konidiotwórczej), najstarsze na szczycie łańcuszka[2].

Przeciwieństwem rozwoju bazypetalnego jest rozwój akropetalny, podczas którego u roślin najmłodsze komórki znajdują się na szczycie pędów[1], u grzybów najmłodsze konidia na szczycie łańcuszków akropetalnych[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Encyklopedia PWN. Słownik terminów biologicznych. [dostęp 2016-12-03].
  2. a b Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia, t. 1. Podstawy fitopatologii, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, s. 419, ISBN 978-83-09-01063-0.