SIMATIC

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Najnowszy SIMATIC S7-1200
Siemens Simatic S7-300

SIMATIC – sterowniki wykorzystywane do budowy systemów automatyzacji procesów technologicznych i maszyn produkcyjnych.

Pierwszy system sterowania procesami przemysłowymi – SIMATIC G – został wprowadzony na rynek w 1958 roku przez Siemens AG. SIMATIC G był pierwszym na świecie rozwiązaniem modułowym, choć jeszcze nieprogramowalnym systemem sterowania. Zbudowany został na bazie półprzewodników germanowych w technologii RTL (Resistor-Transistor Logic). Kolejne generacje sterowników SIMATIC tj. SIMATIC N oraz SIMATIC H zostały zaprezentowane w 1964 roku i wykorzystywały już technologię DTL (Diode-Transistor Logic).

Natomiast SIMATIC C1 i C2 zbudowane zostały na bazie układów scalonych w technologii HHL (High-Noise-Immunity and Surge-Proof Logic). Obok tych sterowników rozwijana była seria wykorzystująca logikę TTL (elektronika) SIMATIC C3. Systemy te łączyła jedna cecha – żaden z nich nie był swobodnie programowalny. Swobodnie programowalne sterowniki (PLC) powstały dopiero w 1973 roku – jako seria SIMATIC S3. Sześć lat później, w roku 1979, pojawiły się sterowniki serii S5, a wraz z nimi możliwość programowania w trzech językach tj.: STL (lista instrukcji), LAD (język drabinkowy) oraz FBD (język bloczków logicznych).

W 1995 roku na rynek wprowadzone zostały sterowniki SIMATIC S7, przeznaczone już dla wszystkich gałęzi przemysłu, określanych jako Totally Integrated Automation (TIA).

SIMATIC cechy systemowe[edytuj | edytuj kod]

Inżynieria[edytuj | edytuj kod]

Możliwość integracji środowiska inżynieryjnego wraz z harmonizacją interfejsu.

Modułowość

  • sekcje programu oraz interfejs użytkowania tworzony modułowo przez bloki wielokrotnego użycia
  • moduły programu mogą zostać wywołane w systemie automatyzacji podczas jego działania
  • możliwość poszerzenia funkcjonalności podczas pracy systemu

Języki programowania

  • Six PLCopen oraz języki zgodne ze standardem IEC61131-3
  • bloki kontroli ruchu certyfikowane przez PLCopen

Komunikacja[edytuj | edytuj kod]

Oparta na: Industrial Ethernet/PROFINET, PROFIBUS, AS-Interface oraz Internet z możliwością łączenia.

Funkcja routingu

Dostęp do węzłów systemu przez komputery programujące z dowolnego miejsca w sieci.

Integracja w aplikacjach biurowych

  • OPC oraz OPC XML umożliwiają połączenie aplikacji biurowych.
  • Web serwer pozwala na dostęp do informacji o urządzeniach np. bufor diagnostyczny

Diagnostyka[edytuj | edytuj kod]

SIMATIC posiada zintegrowane funkcje diagnostyczne do utrzymania podzespołów automatyki. Funkcje diagnostyczne można aktywować przy użyciu SIMATIC STEP7. A dostępne informacje tekstowe mogą być wyświetlane w pięciu językach poprzez predefiniowane okno/podgląd komunikatów dla wizualizacji na urządzeniach HMI. Informacje diagnostyczne posiadają różne stopnie dokładności, generowane automatycznie na podstawie danych konfiguracyjnych – HW Config.

Bezpieczeństwo[edytuj | edytuj kod]

Zgodność z certyfikatami TÜV – IEC 62061 do SIL 3, EN ISO 13849-1 do PL e, jak i EN 954-1. Dlatego też wymagany jest tylko jeden sterownik, jeden moduł I/O oraz jeden system inżynieryjny. Co za tym idzie funkcjonalność struktury SIMATIC jest również dostępna dla zastosowań Fail-safe. Programowanie jest zaimplementowane w środowisku STEP7 z gotowymi blokami, bądź tworzonymi przez użytkownika.

Zabezpieczenia[edytuj | edytuj kod]

Wymiana danych na wielu poziomach Collabroative Manufacturing poprzez skalowalne systemy bezpieczeństwa Defense in Depth czyli fizyczna separacja i zabezpieczenie dostępu.

Zintegrowane funkcje technologiczne[edytuj | edytuj kod]

  • CPU/STEP7 dla urządzeń kompaktowych z kilkoma osiami oraz dla kanałów zegar/licznik
  • ładowalne bloki programowe FB do implementacji na platformie SIMATIC
  • moduły ET200S – rozwiązania rozproszone poprzez moduły I/O
  • moduły funkcyjne z możliwością prametryzacji dla wymagań dokładności i dynamiki odpowiedzi
  • sterowniki technologiczne

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]