Secesja (grupa)
Secesja – grupa inteligencji warszawskiej, która w czerwcu 1911 wystąpiła z Ligi Narodowej i Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego, protestując w ten sposób przeciwko prorosyjskiej polityce Romana Dmowskiego. Środowisko skupiło się wokół wydawanego przez siebie w latach 1912-1916 Tygodnika Polskiego, czasopisma o charakterze społeczno-politycznym i literackim.
Politycznie „secesja” zbliżyła się do orientacji proaustriackiej[1], od 1914 występowała jako Polskie Zjednoczenie Narodowe (początkowo: Związek Narodowy, Zjednoczenie Narodowe), a już w 1915 część działaczy weszła do endeckiego Zjednoczenia Narodowego, część do pasywistycznego Bloku Centrum, który wkrótce przestał działać.
Przywódcy[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Bukowiecki,
- Stefan Dziewulski,
- Jan Kucharzewski,
- Antoni Ponikowski,
- G. Simon.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ K. Groniowski, J. Skowronek, Historia Polski 1795-1914, wyd. 3 popr. i uzup., Warszawa 1987, s. 289.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tomasz Nałęcz: Historia Polski i Świata. T. 11.: Historia Polski – Polska 1831–1939. Mediasat Group S.A. dla Gazety Wyborczej, 2007, s. 290. ISBN 978-84-9819-818-8.