Smorczewscy herbu Rawicz
Smorczewscy[edytuj | edytuj kod]
Polski ród szlachecki herbu Rawicz; wyznania rzymskokatolickiego. Nazwisko wzięli od miejscowości Smorczewo[1] (parafia Ostrożany) w ziemi drohickiej dawnego województwa podlaskiego, gdzie wzmiankowani w 1458 w osobie Grzegorza (Archiwum Narodowe Białoruskie w Mińsku, księga ziemska drohicka z lat 1456–1499). Już w XVI w. mocno rozrodzeni w ziemi drohickiej, w przeważającej większości stawali się drobna szlachtą. Licznie reprezentowani wśród szlachty powiatu drohickiego w dniu 14 maja 1569 i następnych podczas składania przysięgi na wierność Koronie polskiej po inkorporacji Podlasia przed aktem Unii Lubelskiej. Występują w aktach ziemskich drohickich od XV w. Piastowali drobne urzędy ziemskie w ziemi drohickiej oraz byli elektorami królów polskich z tej ziemi w 1669 i 1674.
Wywody szlacheckie[edytuj | edytuj kod]
Wywód genealogiczny przed Deputacją Szlachecką Obwodu Białostockiego 22 listopada 1822. Późniejsze legitymacje przed Heroldią Cesarstwa Rosyjskiego w guberni grodzieńskiej dla poszczególnych gałęzi rodów (m.in. z Minczewa i Runic oraz Zajęcznik) z wpisaniem odpowiednio do części I lub VI księgi szlacheckiej oraz w guberni wołyńskiej w latach 1834–1852 z umieszczeniem w części I księgi szlacheckiej. Legitymacja szlachecka przed Heroldią Królestwa Polskiego w latach 1839–1840. Tylko nieliczni przedstawiciele tego rodu zdołali po 1831 przeprowadzić wywód szlachectwa przed Heroldią Cesarstwa Rosyjskiego z wpisaniem do ksiąg szlachty guberni grodzieńskiej. Reszta członków rodu została przeważnie zakwalifikowana przez władze rosyjskie do kategorii „jednodworców” względnie jako mieszczan.
Hrabiowie Smorczewscy[edytuj | edytuj kod]
Medard Franciszek Adolf Smorczewski otrzymał od papieża Leona XIII dla siebie i swoich synów: Jana i Feliksa dziedziczny papieski tytuł hrabiowski (comes romanus), przekazywalny na zasadzie primogenitury (dyplom datowany Rzym 17 maja 1892)[2].
- Medard Franciszek Adolf Smorczewski (1829–1898), właściciel dóbr ziemskich Żdżanne i Wierzchowiny.
- Jan Justynian Smorczewski (1858–1938), właściciel dóbr ziemskich Żdżanne i Wierzchowiny.
- Ludomir Robert Smorczewski (1892–1932), właściciel dóbr ziemskich Żdżanne i Wierzchowiny.
- Robert Kuno Smorczewski (1921–1998), właściciel dóbr ziemskich Żdżanne i Wierzchowiny.
- Feliks Antoni Smorczewski (1860–1943), właściciel dóbr ziemskich.
- Władysław Adolf Smorczewski (1889–1979),brat Medarda Smorczewskiego właściciel dóbr ziemskich w Antoninie.
- Rafał Stanisław Sergiusz Smorczewski (1924–2009), architekt i były właściciel dóbr ziemskich w Antoninie.
- Jan Marek Smorczewski (1969-)
Inni przedstawiciele rodu[edytuj | edytuj kod]
- Jan Smorczewski (1754–1822), skarbnik i komisarz cywilno wojskowy-ziemi drohickiej.
- Jan Augustyn Smorczewski (1758–1825), sędzia ziemski drohicki i bielski oraz szambelan JKMci.
- Franciszek Smorczewski(1769–1830), major wojsk koronnych i komisarz cywilno wojskowy-ziemi drohickiej.
- Wincenty Feliks Smorczewski (1808-po 1873), magister prawa Uniwersytetu Warszawskiego, uczestnik powstania listopadowego i emigrant we Francji.
- Konstanty Smorczewski (1827-?), lekarz i właściciel dóbr ziemskich Zajęczniki.
- Wiktor Piotr Hipolit Smorczewski (1838–1900), uczestnik powstania styczniowego 1863 i zesłaniec do Rosji.
- Józef Władysław Smorczewski (1839- po 1880), student w Kijowie, uczestnik powstania styczniowego 1863 i zesłaniec do Rosji.
- Celestyn Smorczewski (1873-19??), pułkownik kawalerii rosyjskiej i Wojska Polskiego.
- Aleksandr Smorczewski (1879–1959),inżynier, oficer wojsk Denikina, więzień i zesłaniec w ZSRR.
Dobra ziemskie Smorczewskich[edytuj | edytuj kod]
W ziemi drohickiej poszczególni przedstawiciele rodu dziedziczyli wraz z upływem wieków coraz drobniejsze części w parafii Drohiczyn, Grodzisk, Ostrożany, Perlejewo i Śledzianów oraz Winna, na terenie miejscowości Chechłów (Chechłowo), Kosianka Stara, Koski Falki, Obniż (Obniże), Sady i Smorczewo. W XIX w. większymi majątkami w posiadaniu poszczególnych gałęzi rodów były jedynie Chrołowice, Kułaki, Minczewo, Runice, Sieniewice oraz Zajączkowo, recte Zajęczniki (do pocz. XX w.). Na terenie Lubelszczyzny w rękach przeważnie gałęzi obdarzonej później tytułem hrabiowskim znalazły się następujące dobra: Antonin i Terenin, w pow. chełmskim, Hruszów, Stryjów (do 1944), Tarnogóra (do 1944), Wierzchowiny i Żdżanne (do 1944), w pow. krasnostawskim oraz Stronibaby w pow. złoczowskim (1938–1944).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Akta Unji Polski z Litwą 1385–1791, Kraków 1932, s. 265, 270.
- Borkowski-Dunin Jerzy, Wąsowicz-Dunin Mieczysław, Elektorowie królów Władysława IV, Michała Korybuta, Stanisława Leszczyńskiego i spis stronników Augusta III, Lwów 1910 [w:] Rocznik Towarzystwa Heraldycznego I: 1909, s. 210.
- Borowski Edward, Genealogie niektórych utytułowanych rodzin polskich, seria II, [w:] „Materiały do Biografii, Genealogii i Heraldyki Polskiej”, t. 3, Buenos Aires Paryż 1966, s. 230-231 (z późniejszymi uzupełnieniami).
- Konarski Szymon, Armorial de la noblesse titrèe polonaise, Paris 1958, s. 313 (obszerna bibliografia).
- Materiały genealogiczne Wojciecha Wielądko (AGAD).
- Pietruski z Siemuszowej Oswald Zaprzaniec, Elektorów poczet którzy niegdyś głosowali na elektów Jana Kazimierza roku 1648, Jana III roku 1674, Augusta II roku 1697, i Stanisława Augusta roku 1764, Najjaśniejszych Królów Polskich, Wielkich Książąt Litewskich..., Lwów 1845, s. 337.
- Spis alfabetyczny obywateli ziemskich Królestwa Polskiego oraz dóbr przez nich posiadanych. Wyd. 3, Warszawa ok. 1913, s. 112.
- Spis szlachty wylegitymowanej w guberniach grodzieńskiej, mińskiej, mohylewskiej, smoleńskiej i witebskiej, Warszawa 1992, s. 93.
- Spisok dworjan wolynskoj guberni, Żitomir 1906, s. 136.
- Spisok ziemliewladenyj w grodnienskoj guberni, Grodna 1890, s. 109.
- Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861; Warszawa 2000, s. 642.
- Taryffa dymów ziemi drohickiej z 1790 (AGAD).
- Ziemianie polscy XX wieku. Słownik biograficzny. Słownik biograficzny, cz. 1, Warszawa 1992, s. 144-146.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Genealogia dynastyczna
- Strona Gminy Siennica Różana - Żdżanne
- Nekrolog Rafała Smorczewskiego. lenczewski.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)].