Sonety wojenne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Kossak, Olszynka Grochowska
Stefa Garczyński
Młody Adam Mickiewicz. Obraz Walentego Wańkowicza. Mickiewicz był przyjacielem Stefana Garczyńskiego i uważnym czytelnikiem jego rękopisów

Sonety wojenne – zbiór poetycki Stefana Garczyńskiego opublikowany w 1833 roku[1]. W skład zbioru wchodził cykl wierszy stanowiących zapis obserwacji wydarzeń z powstania listopadowego, w których autor brał czynny udział[2]. Poeta zadedykował cykl swojemu dowódcy, generałowi Umińskiemu. Składa się z trzynastu utworów[3].

1) Wstęp
2) Natarcie konnicy na konnicę
3) Wzięcie armat na górze stojących
4) Natarcie konnicy na karebatalion piechoty
5) Uderzenie na bagnety
6) Szturm do okopu odparty
7) Zwycięstwo
8) Pułk nowy
9) Starcie konnicy z konnicą w boju
10) Posterunek na stracenie
11) Napad na obóz nieprzyjacielski
12) Ostatni kanonier
13) Przeczucie śmierci

Sonety składające się na cykl są napisane trzynastozgłoskowcem[4] ze średniówką po sylabie siódmej. Agnieszka Wnuk zauważa, że cykl Garczyńskiego pod względem kompozycji zbliża się do eposu, będąc poetycką kroniką wojenną[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Garczyński Stefan, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-12-30].
  2. Lucylla Pszczołowska: Wiersz polski. Zarys historyczny. Wrocław: Fundacja na Rzecz Nauki Polskiej, 1997, s. 264. ISBN 83-85220-79-8.
  3. Dorota Staszewska: O sonetach polskich romantyków. dspace.uni.lodz.pl:8080. [dostęp 2016-12-30]. (pol.).
  4. Wiktor Jarosław Darasz: Mały przewodnik po wierszu polskim. Kraków: Towarzystwo Milośników Języka Polskiego, 2008, s. 80-85. ISBN 83-900829-6-9.
  5. Agnieszka Wnuk: O potrzebie porównawczego badania gatunków literackich. tekstualia.pl. [dostęp 2016-12-30]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]