Społeczne uczenie się

Społeczne uczenie się – proces uczenia się rozpatrywany w perspektywie szerszej niż tylko jednostkowa.

Według Marka S. Reeda jest to koncepcja uczenia się w skali społecznej, czyli szerszej niż jednostkowa lub grupowa, połączonego z interakcjami społecznymi jego uczestników. Ma to miejsce, gdy spełnione jest kryterium zaistnienia w jego wyniku zmian w zdolności pojmowania u jego uczestników, a zmiany te dotyczą również szerzej grup lub społeczności oraz towarzyszą im społeczne procesy i oddziaływania pomiędzy uczestnikami (aktorami) sieci społecznościowych. W konsekwencji może to, ale nie musi, prowadzić do zmiany postaw i zachowań.

Natomiast wcześniej Stanisław Konopacki, za Karlem Deutschem, opisał społeczne uczenie się jako kluczową kategorię komunikacji społecznej związanej z powstaniem państwa narodowego. Takie uczenie się doprowadziło do rozwinięcia się społeczeństw i wspólnot jednostek, które nabyły umiejętności rozumienia się i komunikowania się między sobą na poziomie wyższym niż te, które by wynikały ze zwykłej wymiany usług i towarów. Według badań danego przedmiotu na proces społecznego uczenia się wpływ mają uwarunkowania polityczne, gospodarcze oraz społeczne, a także geograficzne. Można tu wymienić np. oddziaływanie przekazywania przesyłek pocztowych, prowadzenia rozmów telefonicznych, wykorzystywania innych form komunikowania się ludzi.

Współcześnie termin „społeczne uczenia się” jest łączony z pojęciem nauczania zdalnego (np. e-learning).

Zobacz też

• teoria społecznego uczenia się
• pedagogika społeczna

Bibliografia

• Reed, M. S., A. C. Evely, G. Cundill, I. Fazey, J. Glass, A. Laing, J. Newig, B. Parrish, C. Prell, C. Raymond, and L. C. Stringer. 2010. What is social learning? Ecology and Society 15(4): r1. online [dostęp 2012-04-25] (ang.)
• Konopacki St., Komunikacyjna teoria integracji politycznej Karla Deutscha, Studia Europejskie, 1/1998 [dostęp 2012-04-25]