Sprzęgnik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Sprzęgnik (ang. connector coupler) - dwuczęściowy łącznik bezmechanizmowy, wyposażony najczęściej w zestyki łączeniowe gniazdowe, którego przynajmniej jedna część jest zazwyczaj połączona z ruchomym przewodem[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Praca zbiorowa: Słownik terminologiczny elektryki : Aparaty elektryczne wchodzące w skład urządzeń rozdzielczych, Część 1, Instytut Elektrotechniki – Warszawa 1989.