Stary Dom Zdrojowy w Krynicy-Zdroju

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stary Dom Zdrojowy
Ilustracja
Deptak i Stary Dom Zdrojowy
Rodzaj

Dom Zdrojowy

Państwo

 Polska

Uzdrowisko

Krynica-Zdrój

Adres

Aleja Leona Nowotarskiego 2

Architekt

Julian Niedzielski i Jan Zawiejski

Rozpoczęcie budowy

1880

Zakończenie budowy

1889

Styl architektoniczny

Neorenesans

Dostępne zdroje

Zdrój Mieczysław

Stary Dom Zdrojowy – okazała budowla wybudowana w stylu neorenesansu przypominająca pałac o bogatym wystroju architektonicznym, zlokalizowana przy Alei Leona Nowotarskiego 2 w Krynicy-Zdroju. Budynek zwany był dawniej Dworcem Zdrojowym, a zaprojektowali go w 1889 roku dwaj architekci Julian Niedzielski i Jan Zawiejski.

Jest on umiejscowiony przy „Deptaku Krynickim” naprzeciwko Muszli Koncertowej i pijalni głównej oraz 800 m od dworca PKP i PKS. Tyły Starego Domu Zdrojowego wychodzą na tzw. „Bulwary Dietla” nad Kryniczanką.

Obiekt ten posiada salę balową, w której odbywały się bale i rauty. Często były przygotowywane na cześć przebywających w Krynicy najważniejszych gości m.in. marszałka Józefa Piłsudskiego, co zostało upamiętnione na frontonie obiektu tablicą pamiątkową.

Stary Dom Zdrojowy obok Pijalni Głównej jest najbardziej rozpoznawalnym obiektem w Krynicy. Ponadto widnieje na butelkach i innych opakowaniach wszystkich mineralnych wód krynickich. W budynku znajduje się pijalnia wody i źródło Mieczysław.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]