Steingrímur J. Sigfússon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Steingrímur J. Sigfússon
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 sierpnia 1955
Gunnarsstaðir

Minister gospodarki Islandii
Okres

od grudnia 2011
do maja 2013[1]

Przynależność polityczna

Ruch Zieloni-Lewica

Poprzednik

Árni Páll Árnason

Następca

Bjarni Benediktsson

Minister rybołówstwa i rolnictwa Islandii
Okres

od grudnia 2011
do maja 2013

Przynależność polityczna

Ruch Zieloni-Lewica

Poprzednik

Jón Bjarnason

Następca

Sigurður Ingi Jóhannsson

Minister rybołówstwa i rolnictwa Islandii
Okres

od lutego 2009
do maja 2009

Przynależność polityczna

Ruch Zieloni-Lewica

Poprzednik

Einar Kristinn Guðfinnsson

Następca

Jón Bjarnason

Minister finansów Islandii
Okres

od lutego 2009
do grudnia 2011

Przynależność polityczna

Ruch Zieloni-Lewica

Poprzednik

Árni M. Mathiesen

Następca

Oddný G. Harðardóttir

Minister rolnictwa Islandii
Okres

od września 1988
do kwietnia 1991

Przynależność polityczna

Związek Ludowy

Poprzednik

Jón Helgason

Następca

Guðmundur Bjarnason

Minister transportu Islandii
Okres

od września 1988
do kwietnia 1991

Przynależność polityczna

Związek Ludowy

Poprzednik

Mattías Á. Mathiesen

Następca

Halldór Blöndal

Steingrímur Jóhann Sigfússon (ur. 4 sierpnia 1955 w Gunnarsstaðir[2]) – islandzki polityk, wieloletni poseł do Althingu i jego przewodniczący w latach 2016–2017 oraz 2017–2021, współtwórca i przewodniczący Ruchu Zieloni-Lewica (1999–2013), minister komunikacji oraz rolnictwa (1988–1991), minister rybołówstwa i rolnictwa (2009), minister finansów (2009–2011), minister gospodarki oraz rybołówstwa i rolnictwa (2011–2012), minister przemysłu i innowacji (2011–2013).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie rolnika. W 1981 i 1982 ukończył studia z zakresu geologii oraz pedagogiki na Uniwersytecie Islandzkim. Na przełomie lat 70. i 80. pracował m.in. jako kierowca i dziennikarz sportowy.

Od 1983 był członkiem lewicowego Związku Ludowego. W 1999 stanął na czele nowo powołanego Ruchu Zieloni-Lewica. Ugrupowaniem tym kierował do 2013, kiedy to zastąpiła go Katrín Jakobsdóttir. Opowiadał się za zakończeniem obecności wojsk USA na Islandii. Po likwidacji amerykańskiej bazy wojskowej w Keflavíku sprzeciwiał się stworzeniu sił zbrojnych, argumentując, że ich rolę skutecznie pełnią siły policyjne oraz straż przybrzeżna[3].

W 1983 po raz pierwszy został wybrany na posła do Althingu. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w kolejnych wyborach w 1987, 1991, 1995, 1999, 2003, 2007, 2009, 2013, 2016 i 2017[4].

Został m.in. członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. Powoływany na wiceprzewodniczącego islandzkiego parlamentu, zaś od 2016 do 2017 przewodniczył pracom Althingu. Powrócił na funkcję przewodniczącego islandzkiego parlamentu jeszcze w tym samym roku. Sprawował ją do końca kadencji w 2021.

Po raz pierwszy funkcję rządową pełnił od września 1988 do kwietnia 1991, kiedy to zajmował stanowiska ministra rolnictwa i transportu w rządzie premiera Steingrímura Hermannssona. W 2009, po upadku rządu Geira Haardego, kierowany przez niego Ruch Zieloni-Lewica zawiązał koalicję rządową z Sojuszem. W jej ramach w lutym 2009 Steingrímur J. Sigfússon objął stanowisko ministra finansów oraz ministra rybołówstwa i rolnictwa w nowym rządzie Jóhanny Sigurðardóttir. Po wyborach parlamentarnych z tegoż roku obie partie utrzymały istniejącą koalicję z dotychczasową premier. W jej sformowanym w maju 2009 drugim gabinecie polityk zachował stanowisko ministra finansów. W grudniu 2011 urząd ten objęła Oddný G. Harðardóttir, Steingrímur J. Sigfússon został zaś ministrem gospodarki oraz ministrem rybołówstwa i rolnictwa. Od września 2012 po scaleniu resortów był ministrem przemysłu i innowacji, funkcję tę pełnił do maja 2013.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Od września 2012 jako minister przemysłu i innowacji.
  2. Steingrímur J. Sigfússon. althingi.is. [dostęp 2017-10-29]. (isl.).
  3. The Stories That Shaped the Year. grapevine.is, 12 stycznia 2007. [dostęp 2017-10-29]. (ang.).
  4. Þetta eru þau sem náðu kjöri. visir.is, 29 października 2017. [dostęp 2017-10-29]. (isl.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]