Strajk japoński
Strajk japoński[1] – legenda miejska[2] przedstawiająca formę strajku aktywnego w Japonii, polegającą na wykonywaniu przez pracowników obowiązków służbowych w sposób skrajnie zwiększający ilość produkcji, co w przypadku produkcji taśmowej powoduje zapchanie systemu i zatrzymanie ciągu pracy. W rzeczywistości w Japonii żaden strajk nie przybiera takiej formy[3], co najwyżej pracownicy, którzy w tym kraju często pracują w nadgodzinach, podczas strajku opuszczają miejsce pracy o czasie[2].
Mit ma swoje źródło w latach 40. XX w., kiedy to Toyota, zmieniwszy systemy zamówień i produkcji części, stanęła w sytuacji nadprodukcji i zalegania w magazynach niesprzedanego asortymentu. Pod koniec wojny, stojąc przed obliczem bankructwa, firma zaczęła zwalniać część załogi, co poskutkowało długotrwałym strajkiem pracowników. Pojęcie zostało rozpowszechnione w późniejszych latach w Hiszpanii i Ameryce Łacińskiej jako nadinterpretacja tych zdarzeń i funkcjonuje do dziś jak zwrot huelga a la japonesa[4][3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jarosław Witkowski. Charakterystyka poszczególnych (innych niż strajk) akcji protestacyjnych. „Roczniki Administracji i Prawa”. 12 (2012), s. 323. Wyższa Szkoła Humanitas. ISSN 1644-9126.
- ↑ a b Positives and negatives. W: Hector Garcia: A Geek in Japan. Tuttle Publishing, 2019. ISBN 1-4629-2002-0. (ang.).
- ↑ a b Casey Baseel: Spanish Prime Minister’s “Japanese-style strike” remark shows a warped view of working in Japan. soranews24.com, 2018-03-10. [dostęp 2019-04-09]. (ang.).
- ↑ Miguel Gay-Pobes: La huelga a la japonesa... ¿mito o realidad?. heraldo.es, 2018-09-27. [dostęp 2019-04-09]. (hiszp.).