Strasser
Strasser (ang. nazwa funkcjonuje też w niem. i fr.) – rasa gołębia należąca do grupy uformowanych (I), wywodząca się, jak wszystkie inne, z udomowionego gołębia skalnego[1]. Rasa została wyhodowana w XIX wieku (około 1840 roku) na Morawach. Pochodzenie rasy nie jest dokładnie ustalone: choć pewnym jest, iż pochodzi od gołębia polnego, garłacza i kury florenckiej, spokrewnienie z podobnymi rasami jest nieustalone. Pierwotnym typem tego gołębia był gołąb czubaty , dopiero później przez selekcję uzyskano ptaki gładkogłowe.
Normalizacji standardu strassera dokonano w Niemczech w 1875 roku[2][3]. Strasser z uwagi na dużą wydajność produkcyjną i małą płochliwość jest ceniony przez hodowców gołębi na całym świecie; wykorzystywany jako gołąb mięsny,także wystawowy[2][4].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pochodzenie[edytuj | edytuj kod]
Rasa została wyhodowana w XIX wieku na Morawach (Horst Shmidt podaje dokładniejszą datę oraz miejsce: Nikolsburg, około 1840 vide:[3]),z krzyżówek gołębia polnego, garłacza i kury florenckiej, równolegle z czterema innymi gołębiami, o podobnej budowie i upierzeniu (morawski strasser, czeski strasser, niemiecki strasser,kanik pracheński) co utrudnia ustalenie dokładnej historii krzyżowania i wpływu poszczególnych ras na dzisiejszego gołębia[2]. Normalizacją strassera zajęli się hodowcy niemieccy hodując własną odmianę w 1875, która to została zarejestrowana w 1907 jako "strasser", z nieco zmienionym upierzeniem i budową w stosunku do "oryginalnego" gołębia z Moraw, którego wyodrębniono jako "morawskiego strassera". Wystawy gołębia w Niemczech organizowane są od 1891, 16 lat przed założeniem stowarzyszenia hodowców[3].
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Nazwa gołębia wywodzi się z niemieckiego słowa "ulica" (Straβe), ponieważ strassery hodowane w miastach często się tam pożywiały[3].
Typy rasy[edytuj | edytuj kod]
Wyróżnione są podstawowe odmiany barwne: czarny, niebieski, żółty, czerwony, biały, oraz ich częściowe modyfikacje, np. niebieskopłowe z białymi pasami[2][5].
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Opis budowy[edytuj | edytuj kod]
Strasser jest potężnym, postawnym gołębiem szerokiej sylwetce, dużej głowie, szerokiej klatce piersiowej i plecach, o posturze kury[2][4][5][6].
Głowa gołębia jest zaokrąglona, duża i szeroka, czoło szerokie i wznoszące się; oczy w kolorach od czystej czerwieni do pomarańczowoczerwonego. Dziób mocny, średniej długości. Niewielkie, lecz dobrze rozwinięte woskówki. Szyja mocna, średniej wielkości[2][3][4][6].
Pierś szeroka, nisko osadzona i głęboka. Plecy stosunkowo krótkie, lekko nachylone w stronę ogona (powinny tworzyć z nim jedna linię) i szerokie. Skrzydła gołębia opierają się na ogonie, są krótkie, dosyć mocne. Ogon dosyć szeroki, lekko wygięty w górę, ciasno upchnięty. Nogi mocne, krótkie, nieopierzone[2][3][4][5].
Standard masy ciała[edytuj | edytuj kod]
- Waga samca: 900 g, zdarzają się cieższe[2]. Jeśli Wsamca≥1 kg wydajność karmienia potomstwa i miara ogólnego stanu zdrowia gołębia są niskie[6].
- W. samicy: 800 g[2]
Zachowania lęgowe[edytuj | edytuj kod]
Odchów potomstwa[edytuj | edytuj kod]
Jak u wszystkich ras gołębi, zarówno samiec jak i samica przygotowują gniazdo i dbają o nie; samce wykonują tą czynność aktywniej od samic. Gniazdo strassery wypychają puchami, w przeciwieństwie do ras takich jak np. garłacz angielski czy indian, które wykładają podłoże trawą, mchem itp.[7] Eksperyment[7] pokazał, iż strassery inaczej niż większość gołębi nie odrzucają dołożonego przez badaczy trzeciego jaja, choć zazwyczaj samica odchowuje dwa jaja.
Monogamia[edytuj | edytuj kod]
Badanie zespołu Shehzada Zareena pokazało, iż samce strasserów nie cechują się wiernością wobec partnerów – wszystkie z grupy liczącej 14 par rozpoczęły zaloty do młodej samicy umieszczonej w klatce po izolacji od dotychczasowych partnerów; samice strassera z kolei wcale nie zareagowały na zaloty nowych samców[8].
Hodowla[edytuj | edytuj kod]
Gołąb z uwagi na duże rozmiary i małą płochliwość jest ceniony i chętnie wykorzystywany jako gołąb mięsny. Hodowla nie należy do najtrudniejszych, jednak powinno się przeznaczyć dla ptaka cały gołębnik lub dużą wolierę – strasser słabo fruwa, wejście do gołębnika powinno być usytuowane względnie nisko, podobnie jak klatki[2][3]. Należy zadbać by gołąb posiadał mimo wszystko dużą przestrzeń do lotów – zbyt ciężkie osobniki nie są wydajne produkcyjnie i zdrowe[6].
Unikać[edytuj | edytuj kod]
Dużymi błędami w budowie gołębia są m.in. zbyt mała i wąska ogólna sylwetka, zbyt duża lub mała masa gołębia, nietypowa budowa głowy, opuszczone skrzydła, długi ogon oraz upierzone nogi[2][4].
Oznaczenia gołębia[1][2][edytuj | edytuj kod]
Oznaczenie wg Federacji Europejskiej: EE 23, grupa I. Numer obrączki: 10.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Piotr Stachursk , Polski Związek Hodowców Gołębi Rasowych i Drobnego Inwentarza [online], www.pzhgridi.pl [dostęp 2018-06-26] .
- ↑ a b c d e f g h i j k l Manfred Uglorz "Strasser" Miesięcznik dla hodowców gołębi [1]
- ↑ a b c d e f g Horst Shmidt: Gołębie. Rasy, Hodowla.. Wyd. 1. RM, 2007, s. 156. ISBN 978-83-7243-533-0.
- ↑ a b c d e Jean-Claude Periquet: Gołębie. Zeszyt hodowcy. Warszawa: Delta, s. 38. ISBN 978-83-7175-671-9.
- ↑ a b c Le Standard de race [online], Site du club francais du pigeon strasser [dostęp 2018-06-26] (fr.).
- ↑ a b c d l, Strasser Ptaki ozdobne [online], www.ptakiozdobne.pl [dostęp 2018-06-27] (pol.).
- ↑ a b Shehzad Zareen i inni, A diminutive analysis of parental care of Columba livia reared at KDA Kohat, „JOURNAL OF ENTOMOLOGY AND ZOOLOGY STUDIES”, 4, 19 sierpnia 2016, s. 116–118 [dostęp 2018-08-03] .
- ↑ Shehzad Zareen i inni, Fidelity Analysis among Mates of Different Breeds of Columba livia, District Kohat, KPK, Pakistan, „JOURNAL OF ENTOMOLOGY AND ZOOLOGY STUDIES”, 4, 3 czerwca 2016, s. 195–197 [dostęp 2018-08-01] .