Straty pozaeksploatacyjne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Strata pozaeksploatacyjna – część zasobów złoża kopaliny nienadająca się do eksploatacji lub użytkowania, powstała w wyniku planowo nieeksploatowanych fragmentów złoża. Przyczyny pominięcia części złoża przy urabianiu mają różnorodny charakter i wiążą się:

  • z koniecznością utworzenia i utrzymywania poziomów transportowych i zabezpieczających,
  • z budową obiektów górniczych zakładu górniczego, w tym dróg dojazdowych,
  • z utworzeniem w złożu kopaliny filarów bezpieczeństwa wokół szybów,
  • z zaistnieniem warunków uniemożliwiających lub znacznie utrudniających prowadzenie eksploatacji (np. zagrożenie dla załogi kopalni lub ruchu zakładu górniczego),
  • z wystąpieniem okoliczności powodujących, że eksploatacja naruszałaby zasady ochrony środowiska.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • J. I. Korzeniowski, Ruch zakładów eksploatujących złoża kopalin, Wrocław 2010, s. 55 i nast.