Styl dworkowy

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Styl dworkowy (dworzec kolejowy w Grodzisku Mazowieckim[1])
Dworzec kolejowy w Gdyni powstał w latach 1923-1926 według projektu architekta Romualda Millera, zbudowany w stylu dworkowym[2] i uznany za ukoronowanie i ostatni wielki przejaw stylu dworkowego w polskiej architekturze kolejowej, a przejawiał już cechy nowego prądu modernizmu[3].

Styl dworkowy – styl w architekturze polskiej w latach 1908–1928[4]. Był to jeden z nurtów tzw. stylu narodowego, który ukształtował się na przełomie XIX i XX wieku[1]. Styl łączy motywy barokowe, renesansowe i klasycystyczne[4].

Wzorcem był polski dwór szlachecki[1]. Jego typowymi cechami były: kolumnowy portyk i czterospadowy łamany dach[5].

Do stylistyki dworkowej nawiązywano głównie w architekturze dworców kolejowych, kolonii urzędniczych, jak też obiektów użyteczności publicznej – szkół czy budynków administracyjnych[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Dworkowy styl. archirama.muratorplus.pl, 15 stycznia 2015. [dostęp 2021-01-04].
  2. ↑ O dawnych dworcach w Gdyni. rzygacz.webd.pl. [dostęp 2012-08-19].
  3. ↑ Michał Dudkowski. Styl swojski w architekturze dworców kolejowych odbudowywanych po I wojnie światowej na obszarze Warszawskiej Dyrekcji Kolejowej. „Świat Kolei”. Nr 4/2016, s. 24. Łódź: EMI-Press. ISSN 1234-5962. 
  4. ↑ a b dworkowy styl, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-01-04].
  5. ↑ Styl dworkowy 1900–1939.
  6. ↑ Anna Tejszerska: Nasz rodzimy ziemiański dwór. „Styl dworkowy” dawniej i dziś, w: Dwór. Ponowoczesne przygody idei i formy, s. 36, Uniwersytet Łódzki 2016.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Styl_dworkowy&oldid=69277269”