Syn Cieniów
Autor |
Zygmunt Krasiński |
---|---|
Typ utworu | |
Data powstania |
1839 |
Wydanie oryginalne | |
Miejsce wydania | |
Język |
polski |
Data wydania |
1840 |
Syn Cieniów – poemat Zygmunta Krasińskiego z 1839 wydany w zbiorze Trzy myśli pozostałe po ś. p. Henryku Ligenzie, poświęcony rozważaniom nad losami ludzkości.
O utworze[edytuj | edytuj kod]
Poemat ma formę wierszowanej rozprawy. Powstał zapewne w drugiej połowie 1839, już po zapoznaniu się przez Krasińskiego z Prolegomenami Cieszkowskiego. Krasiński formułuje w nim po raz pierwszy swój system filozoficzny. Poemat ukazuje rozwój ludzkości, owego syna cieniów, który przechodzi ze stanu dzikości poprzez walki, tortury i cierpienia do stanu człowieczeństwa, do miłości chrześcijańskiej, przemieniającej go w syna światłości. Przed człowiekiem stoją nieograniczone możliwości, może ziemię zamienić w raj. Musi jednak odrzucić wszystko co oddziela go od stwórcy, musi złączyć się z Bogiem i zyskać świadomość, że jest cząstką Boga. W tej wędrówce nie jest mu przeszkodą nawet śmierć. Syn cieniów przedstawia drogę ducha, który wychodząc od natury, dochodzi stopniowo do samowiedzy w człowieku i do poznania wzajemnej relacji pomiędzy nim a Bogiem. Proces rozwoju świata okazuje się procesem rozwoju Boga. Wizja Krasińskiego jest optymistyczna, oparta o ideę ewolucji, którą porusza wola życia zanurzona w nieśmiertelności[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Krasiński 1912 ↓, s. 253-257.
- ↑ Sudolski 1974 ↓, s. 228-230.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zygmunt Krasiński: Dzieła literackie. T. 1. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1973.
- Zygmunt Krasiński: Pisma Zygmunta Krasińskiego. T. 2. Mikołów, Częstochowa: Karol Miarka, 1912.
- Zbigniew Sudolski: Zygmunt Krasiński. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1974.