Szkoła pielęgniarstwa w Warszawie przy Szpitalu Starozakonnych
Szkoła pielęgniarstwa w Warszawie przy Szpitalu Starozakonnych – utworzona w 1923 roku szkoła pielęgniarstwa przy Szpitalu Starozakonnych na Czystem.
Szkoła przyjmowała kandydatów z minimum sześcioma klasami szkoły średniej. Nauka w szkole trwała 28 miesięcy. Egzamin końcowy upoważniał do tytułu Pielęgniarki Zawodowej. Wszystkie absolwentki szkoły miały możność składania egzaminów państwowych i należenia do Polskiego Stowarzyszenia Pielęgniarek Zawodowych.
W 1921 roku powstało Towarzystwo Popierania Szkoły Pielęgniarstwa (T.P.S.P.), którego zadaniem było zorganizowanie wzorowej szkoły dla uczennic, bez różnicy wyznania[1]. Szkoła została otwarta 8 lipca 1923 roku, a pierwszy zespół słuchaczek liczył 22 osoby. Organizatorką szkoły była Amelia Greenwald[2]. Istniała wprawdzie od 1921 roku Warszawska Szkoła Pielęgniarstwa, ale nie przyjmowała dziewcząt pochodzenia żydowskiego. Szkoła mieściła się początkowo na II piętrze budynku administracyjnego Szpitala Starozakonnych na Czystem a później oddano także do użytku 3 piętro tego budynku według planów H. Stifelmana. Wykłady teoretyczne prowadzone były przez lekarzy ze Szpitala na Czystem oraz instruktorkę pielęgniarkę p. Hoffman. W listopadzie 1925 roku szkołę ukończył pierwszy rocznik pielęgniarek. Amelia Greenwald wycofała się z pracy w szkole po 3 latach pobytu w Polsce w grudniu 1926 roku, a na jej miejsce dyrektorką została Sabina Schindlerówna. W szkole istniało Stowarzyszenie Absolwentek Szkoły Pielęgniarstwa Szpitala Starozakonnych na Czystem. W 1928 szkoła liczyła około 75 słuchaczek i miała 45 absolwentek. Około 1932 roku wprowadzono nową organizację Szpitala Starozakonnych i utworzono oddział pielęgniarski. Panie Szapiro i Epstein prowadziły wtedy ten oddział. Spadło też zapotrzebowanie na pielęgniarki w szpitalu ze względu na kryzys ekonomiczny. Uczennice dzieliły się na probantki, uczennice I i II roku, a po skończeniu były pielęgniarkami społecznymi lub pielęgniarkami szpitalnymi. Wykładano anatomię i fizjologię, bakteriologię, higienę osobistą, chemię stosowaną, gotowanie i odżywianie, gospodarstwo szpitalne, farmakologię, elementarne zasady i metody pielęgniarstwa, bandażowanie, historię pielęgniarstwa, patologię, pielęgnowanie w chorobach wewnętrznych, pielęgnowanie w chorobach chirurgicznych, dietę w chorobach, psychologię, pielęgnowanie w chorobach zakaźnych, pielęgnowanie w chorobach dzieci i niemowląt, masaż, zasady etyki, pielęgniarstwo ginekologiczne i narządów moczopłciowych, pielęgniarstwo w chorobach ortopedycznych, technikę sali operacyjnej, pielęgniarstwo położnicze, pielęgnowanie w chorobach umysłowych i nerwowych, pielęgnowanie w chorobach skórnych i wenerycznych, higienę publiczną, pielęgnowanie w wypadkach nagłych i ratownictwo, wstęp do pielęgniarstwa zdrowia publicznego i opieki społecznej, wstęp do badań laboratoryjnych, język angielski, wybrane przedmioty obieralne oraz prowadzono zajęcia praktyczne[3].
W czasie okupacji szkoła przeniosła się do getta gdzie funkcjonowała jako Żydowska Szkoła Pielęgniarek i była kierowana przez Lubę Blum-Bielicką[4][5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ (cu). List do redakcji. „Ewa”. 1 (14), s. 3, 20 maja 1928. Warszawa. (pol.).
- ↑ R Muszkatblutówna. Szkoła Pielęgniarstwa. „Ewa”. 1 (12), s. 6, 6 maja 1928. Warszawa. (pol.).
- ↑ Sabina Schindlerówna: Szkoła pielęgniarstwa przy Szpitalu Starozakonnych w Warszawie 1923-1928. Prospekt. Warszawa: Wydawnictwo Bernarda Wiengarta, 1929. (pol.).
- ↑ Luba Blum-Bielicka. Szkoła Pielęgniarstwa przy Szpitalu Starozakonnych w Warszawie (1923–1943). Wspomnienia. „Biuletyn Żydowskiego Instytutu Historycznego”, s. 66, październik-grudzień 1961. (pol.).
- ↑ Maria Ciesielska. Amelia Greenwald i Szkoła Pielęgniarstwa przy Szpitalu Starozakonnych na Czystem w Warszawie. „Medycyna Nowożytna”. 26 (1), s. 93–139, 2020. (pol.).