Tag RFID

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tag RFID, nazywany również znacznikiem RFID lub transponderem. Element systemu RFID przyczepiany do identyfikowanego obiektu w postaci naklejki, plastikowych chipów, kart plastikowych, breloczka i komunikujący się z czytnikiem.

Budowa tagu RFID

Tag RFID zbudowany jest zazwyczaj z dwóch elementów:

  • mikroprocesorowego układu scalonego, który przechowuje i przetwarza informacje oraz moduluje i demoduluje sygnały o częstotliwości radiowej (RF);
  • anteny do odbioru i transmisji sygnału. Jej wielkość wpływa na zasięg tagu RFID

W układzie scalonym tagu RFID wyróżnia się elementy[1]:

  • modulatora: modulującego i demodulującego sygnały radiowe,
  • Kontrolera mocy: używanego do konwersji prądu przemiennego na prąd stały i zasilania układu.
  • jednostkę logiczną przechowującą i wykonującą protokoły komunikacyjne.
  • Pamięci przechowującą dane.
Rodzaje tagów RFID
  • aktywne (bateryjne) – zawierają źródło zasilania, mogą przesyłać sygnały co pewien czas bez aktywacji,
  • pasywne – działają przy użyciu energii elektromagnetycznej odebranej przez antenę,
  • półpasywne (wspomagane bateryjnie) – zawierają baterię, ale nie przesyłają jak tagi aktywne sygnałów okresowych. Bateria wykorzystywana jest tylko do wyłącznie do odebrania sygnału.

Tagi RFID odbierają i wysyłają fale o częstotliwości zależnej od standardu danego systemu RFID

Zasada działania[edytuj | edytuj kod]

Czytnik poprzez antenę nadawczą wysyła falę o częstotliwości odbieranej przez antenę tagów, która zasila go na tyle, aby chip i antena przekazały informacje z powrotem do czytnika. Informacją jest zazwyczaj unikalna liczba związana z produktem, takie jak numer magazynowy, numer partii, data produkcji itp. Czytnik przekazuje te dane z powrotem do systemu (oprogramowania) RFID, w którym następuje dekodowanie danych[1].

Formy tagów RFID[edytuj | edytuj kod]

Tagi RFID mogą przybierać różne formy i kształty. Ze względu na[1]:

  • Czynniki środowiskowe – tag wodoodporny, wytrzymały, odporny na temperaturę, odporny na chemikalia.
  • Funkcje/zastosowanie – tagi do prania, tagi do osadzania, tagi do sterylizacji w autoklawie, tagi do pojazdów, tagi o dużej pamięci.
  • Materiały – metalowe przywieszki, przywieszki do mocowania na szkle.

Do najpopularniejszych typów tagów RFID należą[1]:

  • Inlay: podstawowa forma znacznika RFID, ma formę przezroczystej etykiety, na której naniesiony jest elektroniczny chip i antena. Tagi inlay mogą posiadać też warstwę kleju umożliwiającą przymocowanie znacznika do obiektu.
  • Label: to etykieta RFID wykonana zazwyczaj z papieru lub tworzywa sztucznego. Na etykiecie tego typu można nadrukować dodatkowe dane np. kod kreskowy.
  • Obudowa: tag RFID umieszczony w specjalnej obudowie. Obudowa zabezpiecza układ przed działaniem czynników zewnętrznych (uderzeniami, temperaturą, wilgotnością, wodą). Obudowa może także posiadać specjalne mocowania.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Tagi RFID – ich działanie i rodzaje – RFID [online] [dostęp 2022-01-21] (pol.).