Theodore Pell
| ||||
| Państwo | ||||
|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
12 maja 1879 | |||
| Data i miejsce śmierci |
18 sierpnia 1967 | |||
| Wzrost |
183 cm | |||
| Gra |
praworęczna, jednoręczny backhand | |||
| Gra pojedyncza | ||||
| Najwyżej w rankingu |
5 (1913) | |||
| US Open |
SF (1915) | |||
| Dorobek medalowy | ||||
| ||||
Theodore Roosevelt Pell (ur. 12 maja 1879 w Yonkers, zm. 18 sierpnia 1967 w Sands Point[1]) – amerykański tenisista, olimpijczyk z Sztokholmu (1912).
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
W latach 1910–1918 klasyfikowany w czołowej dziesiątce graczy amerykańskich, w tym jako nr 5. w 1913 i 1915. Jego ulubionym turniejem były halowe mistrzostwa USA, które wygrywał trzykrotnie w grze pojedynczej (1907, 1909 i 1911) oraz czterokrotnie w deblu (1905, 1909, 1911 i 1912). W 1915 dotarł do półfinału mistrzostw USA na kortach otwartych, w Newport, gdzie przegrał z Maurice’em McLoughlinem, ale pokonał po drodze m.in. Watsona Washburna i Bealsa Wrighta.
W 1912 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Sztokholmie, startując jako jedyny reprezentant USA w turnieju. Odpadł z rywalizacji w 3 rundzie, pokonany przez Luisa Marię Heydena.
W 1966 roku został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Roosevelt Pell [online], olympedia.org [dostęp 2023-03-01] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Sylwetka na stronie Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy