Ulica Teofila Lenartowicza w Krakowie
Stare Miasto, Krowodrza | |||||||||||||
Widok na północ od skrzyżowania z ulicą Henryka Siemiradzkiego. | |||||||||||||
Państwo | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||
Długość |
200 m | ||||||||||||
Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Krakowa | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |||||||||||||
50°04′11,0″N 19°55′41,0″E/50,069722 19,928056 |
Ulica Teofila Lenartowicza – ulica w Krakowie, w dzielnicy I oraz dzielnicy V, na Piasku.
Łączy ulicę Henryka Sienkiewicza z ulicą Henryka Siemiradzkiego. Jest jednojezdniowa.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ulica w obecnym kształcie została wytyczona w 1893 roku. Pierwotnie biegła od ulicy Henryka Siemiradzkiego do alei Juliusza Słowackiego, przedłużenie jej poza aleję, do ulicy Henryka Sienkiewicza, nastąpiło w latach trzydziestych XX wieku[1].
Rok po wytyczeniu, w 1894 roku ulica otrzymała nazwę Teofila Lenartowicza – polskiego etnografa, rzeźbiarza, konspiratora i poetę romantycznego[1].
Zabudowa[edytuj | edytuj kod]
Po zachodniej stronie ulicy:
- ul. Teofila Lenartowicza 2 (ul. Henryka Siemiradzkiego 27) – kamienica, XIX wiek.
- ul. Teofila Lenartowicza 4 – kamienica, XIX wiek.
- ul. Teofila Lenartowicza 6 – kamienica, XIX wiek.
- ul. Teofila Lenartowicza 8 – kamienica, XIX wiek.
- ul. Teofila Lenartowicza 10 – kamienica, XIX wiek.
- ul. Teofila Lenartowicza 12 – kamienica, XIX wiek.
- ul. Teofila Lenartowicza 14 (al. Juliusza Słowackiego) – kamienica, 1895–1896.
- ul. Teofila Lenartowicza 18 – kamienica. Projektował Alfred Düntuch, Stefan Landsberger, 1934.
- ul. Teofila Lenartowicza 20 (ul. Henryka Sienkiewicza 9) – kamienica, 1935.
Po wschodniej stronie ulicy:
- ul. Teofila Lenartowicza 1 (ul. Henryka Siemiradzkiego 25) – kamienica. Projektował Kazimierz Zieliński 1911–1912.
- ul. Teofila Lenartowicza 3 – kamienica, XX wiek.
- ul. Teofila Lenartowicza 5 – kamienica, XX wiek.
- ul. Teofila Lenartowicza 7 – kamienica, XIX wiek.
- ul. Teofila Lenartowicza 9 – kamienica, XX wiek.
- ul. Teofila Lenartowicza 11 – kamienica, XIX wiek.
- ul. Teofila Lenartowicza 13 – kamienica. Projektował Jakub Spira, XIX wiek.
- ul. Teofila Lenartowicza 19 – kamienica. Projektował Zygmunt Grünberg, 1936.
- ul. Teofila Lenartowicza 21 – kamienica. Projektował Stanisław Nebenzahl, 1935.
- ul. Teofila Lenartowicza 23 (ul. Henryka Sienkiewicza 11) – kamienica, 1935.
Opracowano na podstawie źródła: Gminnej ewidencji zabytków – Kraków[2].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
ul. Teofila Lenartowicza 1 Kamienica (proj. Kazimierz Zieliński, 1911–1912)
-
ul. Teofila Lenartowicza 3 Kamienica ( XX w.)
-
ul. Teofila Lenartowicza 4 Kamienica (XIX w.)
-
ul. Teofila Lenartowicza 6 Kamienica (XIX w.)
-
ul. Teofila Lenartowicza 5 Kamienica (XX w.)
-
ul. Teofila Lenartowicza 7 Kamienica (XIX w.)
-
ul. Teofila Lenartowicza 8 Kamienica (XIX w.)
-
ul. Teofila Lenartowicza 9 Kamienica (XX w.)
-
ul. Teofila Lenartowicza 10 Kamienica (XIX w.)
-
ul. Teofila Lenartowicza 11 Kamienica (XIX w.)
-
ul. Teofila Lenartowicza 12 Kamienica (XIX w.)
-
ul. Teofila Lenartowicza 14 Kamienica (1895–1896)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Elżbieta Supranowicz: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 92. ISBN 83-85579-48-6.
- ↑ Gminna ewidencja zabytków – Kraków. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej [on-line]. bip.krakow.pl. [dostęp 2024-03-17]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lenartowicza Teofila, ulica. W: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, s. 92. ISBN 83-85579-48-6.
- Demart – "Kieszonkowy atlas Krakowa" – wydanie z 2007 roku