Urząd ochrony lasów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Urząd ochrony lasów – jednostka organizacyjna Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych, powołana w celu wykonywania nadzoru ogólnego nad lasami i przepisów o ochronie lasów.

Powołanie Urzędu[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie dekretu z 1919 r. w przedmiocie organizacji urzędów ochrony lasów ustanowiono Urząd[1].

Wykonanie dekretu powierzono Ministrowi Rolnictwa i Dóbr Państwowych.

Struktura urzędu[edytuj | edytuj kod]

Urzędy ochrony lasów stanowiły:

  • główny inspektor ochrony lasów,
  • okręgowi inspektorowie ochrony lasów,
  • komisarze i podkomisarze ochrony lasów,
  • urzędnicy pomocniczy i gajowi.

Ponadto w celu sprawowania czynności wymagających kolegialnego rozstrzygnięcia, powołano komisje ochrony lasów:

  • okręgowe – w miastach, w których urzędowały okręgowe komisje ziemskie,
  • główna – przy Ministerstwie Rolnictwa i Dóbr Państwowych.

Główny Inspektor[edytuj | edytuj kod]

Główny inspektor kierował działalnością inspektorów okręgowych i podległych im urzędników ochrony lasów i sprawował nad nimi nadzór techniczny i służbowy. Główny inspektor ochrony lasów uczestniczył w posiedzeniach głównej komisji ochrony lasów, zarządzał kancelarią i kierował biegiem spraw komisji.

Komisarz ochrony lasów[edytuj | edytuj kod]

Komisarz ochrony lasów sprawował nadzór na lasami w swoim obwodzie, a ponadto do jego obowiązków należało:

  • prowadzenie statystyki leśnej,
  • dozór nad użytkowaniem i odnowieniem lasu,
  • badanie na gruncie w sprawie dotyczących lasów ochronnych,
  • sporządzanie protokołów stosownie do przepisów ustawy o ochronie lasów,
  • sporządzanie planów gospodarczych i kosztorysów,
  • popieranie produkcji nasion i sadzonek,
  • zachęcanie drobnych właścicieli ziemskich do zakładania szkółek leśnych,
  • udzielanie informacji i porad techniczno-leśnych.

Zakres działania komisji okręgowej[edytuj | edytuj kod]

Do zakresu działania komisji okręgowej ochrony lasów należały następujące:

  • decyzje w przedmiocie uznania lasów za ochronne lub wodno-ochronne,
  • udzielanie pozwoleń na wyrąb w lasach zamkniętych dla użytkowania,
  • wydawanie decyzji w sprawach zmiany użytkowania leśnego,
  • wstrzymywanie i zmienianie zarządzeń właścicieli lasów, dotyczącego pustoszącego cięcia lasów,
  • wydawanie pozwoleń na pasanie bydła w młodnikach, które nie osiągnęły ustanowionego wieku lub wzrostu,
  • rozpoznawanie planów gospodarstwa leśnego w lasach, obciążonych służebnościami włościańskimi,
  • ustanawianie i wyznaczanie właścicielom lasów terminu do ręcznego odnawiania, dokonywanych wbrew ustawom o wyrębie lub karczunku,
  • dokonywanie podziału czynności między podwładnymi organami oraz udzielanie im pełnomocnictw wykonawczych,
  • rozpatrywanie zażaleń na czynności podległych im urzędów ochrony lasów,
  • wszelkie decyzje i sprawy, jakie były przekazane z mocy ustawy lub rozporządzenia komisjom ochrony lasów,

Skład komisji okręgowych[edytuj | edytuj kod]

Komisję okręgową ochrony lasów stanowili:

  • prezes komisji okręgowej ziemskiej jako przewodniczący,
  • okręgowy inspektor ochrony lasów,
  • określona liczba radców mianowanych spośród osób posiadających wyższe wykształceni leśne oraz dostateczną znajomość prawa;
  • określona liczba członków zaproszonych na okres 3 lat przez Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych,
  • delegowany do udziału komisji prawnik, spośród stałych członków prawników miejscowej komisji ziemskiej okręgowej,

Główna komisja ochrony lasów[edytuj | edytuj kod]

Główną komisję ochrony lasów przy Ministerstwie Rolnictwa i Dóbr Państwowych stanowili:

  • Minister Rolnictwa i Dóbr Państwowych, jako przewodniczący;
  • wiceprezes głównej komisji ziemskiej, jako zastępca przewodniczącego
  • główny inspektor ochrony lasów;
  • naczelnik wydziału ochrony lasów w Ministerstwie Rolnictwa i Dóbr Państwowych;
  • określona liczba radców, mianowanych spośród osób, posiadających wyższe wykształcenie leśne i dostateczną znajomość prawa,
  • określona liczba członków zaproszonych na okres 3 lat przez Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych.

Nowelizacja ustawy z 1924 r.[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie ustawa z 1924 r. o częściowej zmianie dekretu z 1919 r. w przedmiocie organizacji urzędów ochrony lasów przyjęto, że organami Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych w zakresie ochrony lasów są wojewodowie, którym w tym zakresie podlegają: wojewódzki inspektor ochrony lasów, komisarze i podkomisarze ochrony lasów[2].

Z kolei główną komisję ochrony lasów przy Ministerstwie Rolnictwa i Dóbr Państwowych stanowili:

  • Minister Rolnictwa i Dóbr Państwowych jako przewodniczący;
  • naczelnik wydziału ochrony lasów w Ministerstwie Rolnictwa i Dóbr Państwowych;
  • przedstawiciel Ministra Reform Rolnych;
  • dwóch członków, delegowanych spośród urzędników Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych, posiadających wyższe wykształcenie leśne i dostateczną znajomość prawa oraz jeden z urzędników Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych z wykształceniem prawniczym;
  • co najmniej dwóch członków zaproszonych na okres 3 lat przez Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych jako przedstawiciele organizacji lub instytucji zawodowych leśnych lub rolnych, a wśród nich polowa przedstawicieli drobnej własności ziemskiej”.

Dla prawomocności decyzji głównej komisji ochrony lasów potrzebna była obecność przynajmniej 5 osób, w tej liczbie przewodniczącego lub jego zastępcy, przedstawiciela Ministerstwa Reform Rolnych, członka z wykształceniem prawniczym, oraz dwóch przedstawicieli organizacji zawodowych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dekret w przedmiocie organizacji urzędów ochrony lasów. Dz.U. z 1919 r. nr 8, poz. 117.
  2. Ustawa z dnia 14 listopada 1924 r. o częściowej zmianie dekretu z dnia 16 stycznia 1919 r. w przedmiocie organizacji urzędów ochrony lasów. Dz.U. z 1924 r. nr 106, poz. 958.