Vallhagar
Vallhagar – stanowisko archeologiczne położone na Gotlandii. Obejmuje kompleks osadniczy datowany od młodszego okresu przedrzymskiego do wczesnej fazy wędrówki ludów, składający się z osady oraz dwóch cmentarzysk[1]. Przebadane zostało w latach 1946-1959[2].
Osada, obejmująca obszar około 10 ha, funkcjonowała między II a VI wiekiem[1]. Składała się z 5-6[2] samodzielnych jednostek gospodarczych, liczących łącznie 25 dużych, prostokątnych domostw[3]. Rozmiary domostw dochodziły do 32×8-10 m, ich masywne ściany wzmocnione były luźno ułożonymi kamieniami i posiadały wewnątrz rząd słupów podtrzymujących dach[1]. Do każdego przylegało ogrodzone głazami poletko. Domostwo pełniło funkcje mieszkalne dla ludzi i zwierząt oraz magazynowe, brak było dodatkowych budynków gospodarczych[3]. Ludność zajmowała się rolnictwem, hodowlą, łowiectwem oraz rybołówstwem[2]. Poza ceramiką nie znaleziono żadnych śladów mogących świadczyć o rozwiniętym rzemiośle czy utrzymywaniu kontaktów handlowych[3].
W pobliżu osady znajdowały się dwa cmentarzyska. Większe, liczące 125 grobów, zostało założone u schyłku epoki brązu i pozostawało w użytku aż do VI wieku n.e. Mniejsze, z 43 grobami, pochodzi z II-I wieku p.n.e.[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Encyklopedia historyczna świata. T. I. Prehistoria. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 1999, s. 512.
- ↑ a b c Vallhagar, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2014-10-11].
- ↑ a b c Jean Chapelot, Robert Fossier: The Village & House in the Middle Ages. Berkeley: University of California Press, 1985, s. 92-94.