Walancina Hapawa

Walancina Ihnacjeuna Hapawa (biał. Валянціна Ігнацьеўна Гапава; ur. 1923, zm. 2003) – białoruska slawistka.

Napisała prace historycznoliterackie, m.in. monografię Elizy Orzeszkowej (1969), zbiory artykułów o współczesnych związkach literatury białoruskiej i polskiej Sadrużnaść literatur (1968), Staronki literaturnych suwiaziej (1975) i Zmienliwaje i spradwierznaje (1975). Jest również współautorką historii literatury białoruskiej (1965) i haseł encyklopedycznych o polskich pisarzach.

Bibliografia

• Nowa encyklopedia powszechna PWN, t. 2, Warszawa 1998.
• http://unicat.nlb.by/opac/pls/dict.dic_tst_first?tu=r&l_siz=20&qstr=&name_view=va_all&a_001=BY-SEK-210237 (biał.)