Wcześniejsza wojna dziewięcioletnia
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
północne Honsiu | ||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo sił cesarskich i klanu Minamoto | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
Położenie na mapie świata  | |||
| 38°54′00,0000″N 140°40′58,8000″E/38,900000 140,683000 | |||
Wcześniejsza wojna dziewięcioletnia (jap. 前九年の役 Zenkunen no Eki) – dwunastoletni konflikt zbrojny między siłami próbującego się uniezależnić klanu Abe, a wojskami rządu centralnego. Japońska nazwa wynika z odliczenia okresów zawieszenia broni[1].
Od IX w., gdy Japończycy podbili północne Honsiu, w leżącej tam prowincji Mutsu oprócz gubernatora urzędował też dowódca odpowiedzialny za „pacyfikowanie” Ajnów. Tradycyjnie, pozycja ta była dziedziczna w obrębie rodu Abe. Sytuacja uległa zmianie, gdy w połowie XI w. ówczesny gubernator, nie mogąc znieść lekceważenia jego władzy przez Yoritokiegp Abe, który ignorował jego polecenia i na własną rękę ściągał podatki i inne daniny, zwrócił się o pomoc do stolicy. W miejsce Abego, nowym dowódcą i równocześnie gubernatorem mianowany został Yoriyoshi Minamoto, który otrzymał polecenie podporządkowania sobie rodu Abe[2].
Kampania była niezmiernie trudna, ze względu na wielki dystans sił rządowych od baz, trudny teren i niesprzyjający klimat. Trwała łącznie (z przerwami wynikającymi m.in. ze względów politycznych, jak ogólnokrajowa amnestia) 12 lat. Siły Abe stawiały zaciekły opór. Mimo śmierci ich przywódcy w 1057, kontynuowali walkę pod wodzą jego syna, Sadato, który zimą tego samego roku zdołał nie tylko odeprzeć, ale i rozbić oddziały Minamoto. Yoriyoshi zgromadził nową armię i korzystając ze wsparcia rodu Kiyohara, którzy przysłali mu kilka tysięcy żołnierzy z prowincji Dewa, zdołał zepchnąć Sadato Abe do defensywy. Yoshiie okrążył Sadato, obległ jego fort, odciął zaopatrzenie w wodę i ostatecznie podpalił drewniane fortyfikacje. Po dwóch dniach zaciekłych walk Sadato Abe skapitulował w 1062, i jego głowę rok później triumfalnie przywieziono do stolicy[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jolanta Tubielewicz: Historia Japonii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1984, s. 99. ISBN 83-04-01486-6.
- ↑ a b George Sansom: A History of Japan to 1334. Stanford: Stanford University Press, 1990, s. 250–251.