Wilhelm II z Dampierre
Wilhelm II z Dampierre (ur. ok. 1200, zm. 5 maja 1231) – pan Dampierre, konetabl Szampanii, drugi mąż hrabiny Flandrii Małgorzaty II.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wilhelm II był młodszym synem Gwidona II z Dampierre i Matyldy z Bourbon[1]. Jego dziad Wilhelm I z Dampierre uzyskał godność konetabla Szampanii, co znacząco podniosło prestiż rodu i umożliwiło wchodzenie jego członków w związki małżeńskie z przedstawicielami najmożniejszych rodów Francji[2]. W 1221 Wilhelm przejął od swego starszego brata dobra rodowe z Dampierre i Saint-Dizier oraz godność konetabla Szampanii. Planował poślubić Alicję, córkę hrabiego Szampanii Henryka II i zarazem wdowę po królu Cypru Hugonie I, jednak papież Innocenty III odmówił dyspensy wymaganej ze względu na bliskie pokrewieństwo potencjalnych małżonków[1].
W 1223 Wilhelm poślubił Małgorzatę, siostrę ówczesnej hrabiny Flandrii Joanny[1][2][3]. Tym razem, mimo identycznego stopnia pokrewieństwa jak w przypadku Alicji, nie czekał na niezbędną dyspensę; uzyskał ją po długich staraniach dopiero w 1230, gdy na świecie było już czworo dzieci z tego małżeństwa[1]. W 1244, po śmierci siostry, Małgorzata objęła tron flandryjski. Rozpoczął się wówczas konflikt o zapewnienie następstwa po jej śmierci pomiędzy Wilhelmem a Janem z Avesnes, synem Małgorzaty z pierwszego małżeństwa, które zostało unieważnione przez papieża w 1215[2][4][3], choć faktycznie trwało jeszcze kilka lat[2][3].
Konflikt o sukcesję flandryjską został rozsądzony przez króla Francji Ludwika IX Świętego w 1246 (a więc już po śmierci Wilhelma), przyznając potomkom Wilhelma prawo do sukcesji w hrabstwie Flandrii, a Janowi i jego potomkom w hrabstwie Hainaut[2][4][3]. Spór między rodzinami trwał mimo to nadal[4][3].
Wilhelm został pochowany w klasztorze cystersów w Orchies, który ufundowała Małgorzata aby uczcić pamięć Wilhelma. W 1257 klasztor wraz z grobem Wilhelma został przeniesiony do Flines[1].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Z zawartego w 1223 małżeństwa z Małgorzatą flandryjską (zmarłą w 1280) pochodziło pięcioro dzieci:
- Joanna (1224–1246), żona hrabiego Rethel Hugona III, a następnie hrabiego Bar-Mousson Teobalda II,
- Wilhelm III (1225–1251), hrabia Flandrii,
- Gwidon (1226/7–1304), hrabia Flandrii,
- Jan (1228/9–1258),
- Maria (1230/1–1302), ksieni w opactwie Flines[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Wilhelm II. von Dampierre. [w:] Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2019-07-01]. (niem.).
- ↑ a b c d e Dampierre-sur-l'Aube. [w:] Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2019-07-01]. (niem.).
- ↑ a b c d e David Nicholas: Medieval Flanders. Abindgdon - New York: Routledge, 2013, s. 156–157. ISBN 978-0-582-01678-1. (ang.).
- ↑ a b c Avesnes, Haus. [w:] Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2019-07-01]. (niem.).