Współczynnik przenikania ciepła

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Współczynnik przenikania ciepła (symbol: U lub k) – współczynnik określający przenikanie ciepła przez przegrody termiczne. Współczynnik dla powierzchni płaskiej określa ilość ciepła przenikającego przez przegrodę o jednostkowym polu powierzchni, gdy panuje między powierzchniami różnica temperatur równa jednostce temperatury. Im mniejszy jest współczynnik, tym lepsza izolacyjność cieplna przegrody.

Wzór[edytuj | edytuj kod]

Ciepło przepływające przez przegrodę określa wzór:

Z tego wynika:

gdzie:

– współczynnik przenikania ciepła
– ilość ciepła przepływającego w jednostce czasu (strumień ciepła)
– powierzchnia przegrody
– różnica temperatur po obu stronach przegrody.

Związek z innymi parametrami[edytuj | edytuj kod]

O ile współczynnik przewodzenia ciepła jest cechą materiału, to współczynnik przenikania ciepła charakteryzuje konkretną przegrodę (na przykład ścianę). Dla przegrody jednorodnej zależność między tymi współczynnikami wyraża się wzorem

gdzie: przewodność cieplna; – grubość przegrody.

Współczynnik przenikania ciepła jest odwrotnością współczynnika oporu cieplnego:

gdzie: – współczynnik oporu cieplnego [m2·K/W].

Przegrody warstwowe[edytuj | edytuj kod]

Jeżeli przegroda złożona jest z kilku warstw o różnych przewodnościach, współczynnik przenikania oblicza się, ustalając najpierw sumaryczny opór cieplny

gdzie: – liczba warstw; – numer warstwy.

Odwrotność tego oporu jest szukanym współczynnikiem przenikania.

Współczynnik przenikania ciepła w polskich przepisach[edytuj | edytuj kod]

Wartość współczynnika U dla przegród budowlanych zależy od rodzaju przegrody i temperatury wewnętrznej pomieszczenia. Kolejne rozporządzenia zmniejszają wartość współczynnika przenikania ciepła jakie muszą spełniać przegrody budowlane. Dla ścian zewnętrznych budynków mieszkalnych współczynnik przenikania ciepła nie powinien być większy niż 0,23 W·m−2·K−1, niezależnie od rodzaju ściany zewnętrznej (do roku 2017 dla ścian innych niż wielowarstwowe wymagane było U poniżej 0,25 W·m−2·K−1). Dla dachów wartość nie powinna być większa niż 0,18 W·m−2·K−1 (do 31.12.2016 poniżej 0,2 W·m−2·K−1)[1][2][3].

Od 31 grudnia 2020 r. współczynnik przenikania ciepła dla pomieszczeń, w których temperatura obliczeniowa jest większa bądź równa 16 °C, nie może być większy niż:

  • 0,20 W/(m²K) - dla ścian zewnętrznych,
  • 0,15 W/(m²K) - dla dachów, stropodachów, stropów nad nieogrzewanymi pomieszczeniami[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2002 r. nr 75, poz. 690, s. 5269).
  2. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6 listopada 2008 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2008 r. nr 201, poz. 1238, s. 10885).
  3. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 5 lipca 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2013 r. poz. 926).
  4. Obwieszczenie Ministra Rozwoju i Technologii z dnia 15 kwietnia 2022 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2022 r. poz. 1225).