Wyłącznik szybki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wyłącznik szybki – rodzaj wyłącznika elektrycznego stosowanego zazwyczaj w instalacjach dużej mocy prądu stałego w obwodach, w których prąd zwarcia nie może płynąć nawet przez krótką chwilę. Do wyłączników szybkich zalicza się wyłączniki, które rozłączają obwód zanim prąd osiągnie wartość ustaloną a czas zadziałania jest krótszy niż 0,06 s[1].

Wyłączniki szybkie są głównym zabezpieczeniem obwodów wysokiego napięcia w instalacjach elektroenergetycznych prądu stałego, są stosowane między innymi w: rozdzielniach trakcyjnych na podstacjach trakcyjnych, w kabinach sekcyjnych oraz w lokomotywach elektrycznych[1].

Ze względu na sposób działania wyróżnia się wyłączniki: spolaryzowane, niespolaryzowane i częściowo spolaryzowane[1].

By zapewnić krótki czas zadziałania stosuje się napędy rozłączania styków oraz metody gaszenia łuku[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Wyłączniki szybkie. [dostęp 2020-10-06].